Powiła swojego Pierworodnego

„Stało się”

Przekaz o narodzeniu Jezusa rozpoczyna się od słów egeneto de – które można przetłumaczyć jako „stało się zaś”; „zdarzyło się zatem”, choć najczęściej w przekładach słowa te opuszcza się, gdyż w języku greckim wyrażenie to służyło zaznaczenia, iż rozpoczyna się całkiem nowe wydarzenie. Umieszczając te słowa na początku relacji o narodzinach Jezusa św. Łukasz – chcąc jakby oddzielić to wszystko, co do tej pory już się wydarzyło – zaznacza: „stało się zaś”. Po wyrażeniu tym Łukasz przechodzi do spisu, który miał miejsce za czasów cesarza Augusta.

Opis narodzin oczekiwanego przez ludzkość Zbawiciela Łukasz umieszcza na tle historii powszechnej. Wymienia imiona cesarza Oktawiana Augusta i jego namiestnika, spis ludności – którego celem było zweryfikowanie stanu ewidencji poszczególnych prowincji cesarskich. Przez takie nakreślenie tła Łukasz uświadamia czytelnikom, że zbawienie dokonuje się w konkretnym miejscu i czasie. Bóg wypełnia to, co obiecał człowiekowi. Każde Jego słowo jest prawdą. Zawsze spełnia się to, co On mówi.

Co do dokładnej daty narodzin Jezusa należy pamiętać, iż nie było wówczas zwyczaju zapisywania tego typu wydarzeń. Autor Księgi Mądrości zapowiada Jego narodzenie o północy (Mdr 18,14-15). Mimo iż tradycja podaje takie określenie, nie posiada ono historycznego uzasadnienia[8]. Łukasz nie podaje dokładnej daty narodzenia Jezusa. Jednak biorąc pod uwagę obliczenia Dionizego Mniejszego można ustalić, że miało to miejsce około 7 lub 6 roku p.n.e.[9]