Powiła swojego Pierworodnego

Żyjący na przełomie V i VI wieku św. Flugencjusz, biskup Ruspe (dzisiejsza Tunezja), w uroczystość Bożego Narodzenia, mówiąc o wielkości tego co się dokonało przez przyjście Jezusa Chrystusa, uwagę słuchaczy kieruje także na Matkę Nowonarodzonego.

„Najmilsi bracia, to wielka tajemnica, wielka wskazówka boskiej miłości. Człowiek gardząc Bogiem odszedł od Niego. Bóg, miłując człowieka, przyszedł do ludzi. Pan umiłował bezbożnego, aby go uczynić sprawiedliwym. Umiłował chorego, aby go uzdrowić. Co mam więcej powiedzieć? Natura, która w pierwszym człowieku, czyli w Adamie, skalała świat grzechem, w drugim człowieku, to jest w Chrystusie, oczyściła świat z grzechu.„Pierwszy człowiek z ziemi – ziemski, a drugi Człowiek – z nieba” (1 Kor 15,47). Kobieta ze znieprawionym umysłem oszukała pierwszego mężczyznę, Dziewica poczęła drugiego Człowieka z nietkniętym dziewictwem. Złość diabła znieprawiła skłonny do złego umysł żony pierwszego mężczyzny. Łaska Boża zachowała nieskażony umysł i ciało Matki drugiego Człowieka. Łaska przyniosła Jej umysłowi najmocniejszą wiarę, a ciało uchroniła przed pożądliwością. Ponieważ więc grzech spowodował godne pożałowania potępienie człowieka, dlatego Bóg-Człowiek narodził się przedziwnie bez grzechu.

Zwróćcie uwagę, bracia, na cel łaski leczącej, ukazany nam przez boską łaskawość. Ongiś zły anioł przystąpił do Ewy, aby przez nią człowiek będąc stworzeniem Bożym, oddalił się od Boga. Obecnie zaś dobry anioł przybył do Maryi (Łk 1,28), aby w Niej Bóg Jednorodzony, Syn Ojca, zjednoczył się z naturą ludzką. Diabeł przybył do Ewy, aby w swej złości odebrać nam życie (Rdz 3,4. 19). Gabriel przybył do Maryi, aby zwiastować, że ludzie na nowo otrzymają życie. Diabeł z powodu winy pierwszego człowieka zaczął władać człowiekiem, dzięki zaś łasce, jakiej drugi Człowiek udzielił ludziom, diabeł zaczął ponosić klęskę, zadawaną mu przez człowieka. Zły duch w swej pysze wynosił się ponad pierwszego człowieka. Zły duch stał się jeńcem drugiego Człowieka. Duch ciemności z powodu pierwszego człowieka trzymał nas w niewoli, a z powodu drugiego Człowieka utracił nas wyzwolonych. Pierwszy Adam był dla nas sprawcą winy, a drugi Adam stał się dla nas sprawcą łaski. Pierwszy człowiek stworzony „z mułu” (Rdz 2,7) zrodził ludzi ziemskich, których drugi Człowiek, narodzony z Ducha Świętego, uczynił niebiańskimi. Przez Adama utraciliśmy pierwszą łaskę, którą odzyskaliśmy przez Chrystusa w większej obfitości. Adam spowodował w nas skazę grzechu, z którą mieliśmy się rodzić, aby ponieść karę. Chrystus przyniósł łaskę usprawiedliwienia, abyśmy się odrodzili, aby posiąść królestwo. Bracia, jest rzeczą godną, abyście uroczyście obchodzili dzień Bożego Narodzenia”[1]