Kto zgrzeszył, on czy jego rodzice?

Zagnali Pana w kozi róg. Tak czy siak niedobrze: jeżeli człowiek niewidomy od urodzenia sam zgrzeszył i za to został ukarany ślepotą, to kara musiałaby przyjść przed grzechem. A jeżeli zawinili jego rodzice, to czemu nie oni zostali ukarani, tylko ich niewinny syn?

Często stwarzamy sobie dylemat, z którego nie ma wyjścia... dopóki się nie zmieni założeń.

Pytający uczniowie zakładali, że każde cierpienie jest karą za grzechy, i to ściśle wymierzoną według ciężkości grzechu. Chrystus wskazuje, że zamysł Boży jest o wiele szerszy. Istnieje cierpienie niezawinione (On sam weźmie je na siebie, zostawiając nam przykład), które ma służyć jakiemuś większemu dobru. Człowiek, który je dźwiga, nie jest zapomniany, nie jest królikiem doświadczalnym, eksponatem na lekcji: otrzymuje niewyobrażalną łaskę i niewyobrażalne spotkanie. Tak samo było z chorobą i śmiercią Łazarza: przecierpiał śmierć, ale obudzony stanął twarz w twarz z Synem Bożym. Wobec bólu trzeba często stanąć w milczeniu i nie mierzyć, nie wyjaśniać, tylko zaufać.

Człowiek w swoich ciasnych horyzontach nie mieści tego wszystkiego. Wolałby o wiele, żeby było jasno i prosto, jak w paragrafach sądowych: tyle za tyle. Wtedy można by nawet, widząc cudze cierpienie, domyślać się po nim, jaki to spowodował je grzech... Ileż by wtedy o bliźnich można było dociec! Ale Bóg wiecznie rozbija nasze schematy. Nawet w Starym Testamencie nie zaniedbał umieścić niewinnie cierpiącego Hioba. Ani on nie zgrzeszył, ani jego rodzice; ale przez niego i dzięki niemu dokonał się jakiś fragment Objawienia.

Fragment książki „Mamy problemy”

Małgorzata (Anna) Borkowska OSB, ur. w 1939 r., benedyktynka, historyk życia zakonnego, tłumaczka. Studiowała filologię polską i filozofię na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, oraz teologię na KUL-u, gdzie w roku 2011 otrzymała tytuł doktora "honoris causa". Autorka wielu prac teologicznych i historycznych, felietonistka. Napisała m.in. nagrodzoną (KLIO) w 1997 roku monografię „Życie codzienne polskich klasztorów żeńskich w XVII do końca XVIII wieku”. Wielką popularność zyskała wydając „Oślicę Balaama. Apel do duchownych panów” (2018). Obecnie wygłasza konferencje w ramach Weekendowych Rekolekcji Benedyktyńskich w Opactwie w Żarnowcu na Pomorzu, w którym pełni funkcję przeoryszy.