Zasady tworzenia przypisów

2.2. Tytuł (podtytuł)

Tytuł i podtytuł piszemy kursywą. Przecinek i spacja oddzielają tytuł od po­przedniego członu, czyli w tym przypadku od nazwiska.

Przykład:
R. Brown, The Message of Deuteronomy. Not by Bread Alone (BST), Leicester 1994
H.W. Wolff, Studien zur Prophetie. Probleme und Ertrage (TB 67), Munchen 1987.
D.E. Orton, Prophecy in the Hebrew Bible: Selected Studies front Vetus Testa­mentum (BRBS 5), Leiden 2000.
B.L. Visotzky, Golden Bells and Pomegranates. Studies in Midrash Leviticus Rabbah (TSAJ 94), Tiibingen 2003.

2.3. Nazwa i numer serii

Nazwę serii i numer (jeśli seria jest numerowana) podajemy w skrócie (jeśli jest dostępny) bezpośrednio po tytule (podtytule), bez przecinka, w nawia­sie zwykłym. Powinno się stosować skróty ogólnie przyjęte.

Przykład:
G. Baumann, Liebe und Gewalt (SBS 181), Stuttgart 1999.
W. Chrostowski, Ogród Eden. Zapoznane świadectwo asyryjskiej diaspory (RSB 1), Warszawa 1996.
A. Motyer, Isaiah. Ań Introduction and Commentary (TOTC), Leicester 1999, 294
S. Terrien, The Psalms. Strophic Structure and Theological Commentary (ECC), Grand Rapids - Cambridge 2003, 229.

2.4. Tłumacz

Stosujemy tu najprostszy (ale czytelny) skrót, czyli „tł.", który może ozna­czać zarówno słowo „tłumaczył", jak i „tłumaczenie".

UWAGA: w odróżnieniu od skrótów „przeł." (= przełożył) lub „przekł." (= przekład) nie mnożymy niepotrzebnie dodatkowych skrótów. Nie ma po­trzeby pisać, z jakim tłumaczeniem mamy do czynienia, gdyż w większości przypadków wynika to z tytułu przekładu.

a) Typ I
Przykład:
K. Baltzer, Deutero - Isaiah. A Commentary on Isaiah (Hermeneia), tł. M. Kohl, Minneapolis, MN 2001, 257.
O. Keel, The Symbolism of the Biblical World. Ancient Near Eastern Iconography and the Book of Psalms, tł. T.J. Hallett, New York 1978, 202.
W. Barclay, Ewangelia św. Mateusza, tł. i red. Z. Pawlik, Warszawa 1970.
E. Gerstenberger, Leviticus.A Commentary, tł. D.W. Scott, Louisville 1996.