Zasady tworzenia przypisów

1. Informacje, które podajemy w przypisie naukowym

1. Autor: imię (imiona) i nazwisko
2. Tytuł (podtytuł) książki, rozdziału, czasopisma lub hasła
3. Nazwa i numer serii
4. Tłumacz
5. Numer tomu
6. Miejsce wydania
7. Rok wydania
8. Numer wydania
9. Numer strony (przypisu)

W zależności od rodzaju cytowanego dzieła (pracy naukowej), kolejność wymienionych informacji może się zmieniać, a do powyższych danych moż­na dołączyć inne (np. redaktora przekładu lub tytuł dzieła oryginalnego).

2. Tworzenie przypisów i rodzaj informacji w nich podawany

2.1. Autor

a) Typ I: imię podajemy w skrócie (inicjałem). Między imieniem a nazwi­skiem zawsze po kropce występuje spacja.
Przykład:
W. Wilkens, Die Entstehungsgeschichte des vierten Evangeliums, Zollikon 1958.
B. Lindars, Rachel weeping for her children - Jeremiah 31:15-22, JSOT 12 (1979)47.
I. de la Potterie, Le Paraclet, w: La vie selon l'Esprit, Paris 1965.
M. Gilbert, La Sapienza deldelo. Proverbi, Giobbe, Qohelet, Siracide, Sapienza, tł. L. Bacchiarello, Cinisello Balsamo 2005.

b) Typ II: w przypadku dwóch i więcej imion nie robimy spacji między inicjałami, ale oddzielamy nią ostatnie imię od następującego po nim nazwiska.
Przykład:
P.-E. Bonnard, Le Second lsaie, son disciple et leurs editeurs (EtB), Paris 1972.
J.-L. Ska, Il libro sigillato e il libro aperto (CBib), Bologna 2005.
W.A.M. Beuken, Jesaja (PredOT), Nijkerk 1986.
J.J.C. Willemse, Het vierde evangelie. Een onderzoek naar zijn struktur, Antwerpen 1965, 28-98.

c) Typ III: nazwiska, które tworzą jedną całość, w żadnym wypadku nie można skracać.
Przykład:
Luis Alonso Schökel:
L. Alonso Schökel, (w przypisie)
Alonso Schökel L., (w bibliografii)
Robert Payne Sniith:
R. Payne Smith, (w przypisie)
Payne Smith R., (w bibliografii)
E. Cabezudo Melero:
E. Cabezudo Melero, (w przypisie)
Cabezudo Melero E., (w bibliografii)