Zmartwychwstanie u Łukasza

Fragment książki "Komentarz do Ewangelii" , który publikujemy za zgodą Wydawnictwa M

Chrystus zmartwychwstał W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonno­ści. Kamień od grobu zastały odsunięty. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśnią­cych szatach. Przestraszone, pochyliły twa­rze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał. Przypo­mnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei: „Syn Człowieczy musi być wyda­ny w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie". Wtedy przypomniały sobie Jego słowa i wróciły od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym. A były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba; i inne z nimi opowiadały to Apostołom. Lecz słowa te wydały im się czczą gadani­ną i nie dali im wiary.
Jednakże Piotr wybrał się i pobiegł do grobu; schyliwszy się, ujrzał same tylko płót­na. I wrócił do siebie, dziwiąc się temu, co się stało. (Łk 24,1-12) Chryste, Synu Boga Żywego! Jesteśmy tutaj, my, Twój Kościół: Ciało z Twojego Ciała i z Twojej Krwi - jesteśmy tutaj, czuwamy. Była taka święta noc betlejemska, gdy zostaliśmy wezwani głosami z Wysokości i wprowadzeni przez pasterzy do groty Twojego narodzenia. Czuwaliśmy wtedy o północy, zgromadzeni w tej bazylice, przyjmując z radością tę Dobrą Nowinę, że przyszedłeś na świat z łona Dziewicy-Matki - że stałeś się człowiekiem podobnym nam, Ty, który jesteś Bóg z Boga i Światłość ze Światłości - nie stworzony, jak każdy z nas, lecz Współistotny Ojcu, zrodzony z Niego przed wszystkimi wiekami.

Dzisiaj jesteśmy tu znowu - my, Twój Kościół - jesteśmy przy Twoim grobie, czuwamy. Czuwamy, ażeby uprzedzić te niewiasty, które bardzo rano przybędą do grobu, niosąc z sobą przygotowane wonności, aby namaścić Twe ciało złożone do grobu przedwczoraj (Łk 24,1). Czuwamy, aby być przy Twym grobie, zanim przybę­dzie tu Piotr, sprowadzony słowami trzech niewiast - zanim przybędzie Piotr, i schyliwszy się nad grobem, zobaczy same tylko płótna. I wróci do Apostołów, dzi­wiąc się temu, co się stało (Łk 24,12).

A stało się to, co usłyszały niewiasty: Maria Magdalena, Joanna i Maria matka Jakuba - gdy przyszły do grobu i zobaczyły odwalony kamień - a skoro weszły, nie znalazły Ciała Pana Jezusa (Łk 24,3). Wówczas po raz pierwszy w tym pustym gro­bie, w którym przedwczoraj złożono Twe Ciało, zabrzmiało słowo zmartwychwstał (Łk 24,6). Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj, zmar­twychwstał. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei: Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz dnia trzecie­go zmartwychwstanie (Łk 24,5-7). Dlatego jesteśmy tutaj teraz. Dlatego czuwamy. Chcemy uprzedzić Niewiasty i Apostołów. Chcemy być tutaj wówczas, gdy święta Liturgia tej nocy uobecnia Twe zwycięstwo nad śmiercią. Chcemy być z Tobą - my, Twój Kościół, ciało z Twojego ciała i z Twojej krwi przelanej na Krzyżu.

Jesteśmy Twoim Ciałem - i jesteśmy Twoim Ludem. Jest nas wielu. Groma­dzimy się na wielu miejscach ziemi w tę noc świętego czuwania przy Twoim grobie, podobnie jak się zgromadziliśmy w noc betlejemskich narodzin. Jest nas wielu - a wszystkich nas łączy jedna Wiara, zrodzona z Twojej Paschy, z Twego Przejścia przez Śmierć do Życia Nowego, zrodzona z Twego Zmartwychwstania. Ta noc jest dla nas święta.