Księgi Starego Przymierza

Modlitwa Judyty przed pójściem do obozu Holofernesa
(R. IX, w. 4-19)

Błagam Cię, wspomóż mnie, wdowę,
Panie, Boże mój, który czyniłeś cudy w przeszłości
I obmyśliłeś każdy cud z osobna,
A cokolwiek chciałeś, to się spełniło.
Wszystkie swoje drogi z góry wytyczyłeś,
I wydałeś wyroki według swojej łaski.
Wejrzyj teraz na obóz asyryjski
Tak jak przed wiekami wejrzałeś na obóz Egipcjan,
Gdy zbrojni ścigali Twoje sługi,
Ufając swoim wozom, jeźdźcom
I niezliczonej ilości żołnierzy.

Lecz Ty wejrzałeś na ich obóz,
I rozbroiła ich ciemność Twoja.
Otchłań powstrzymała ich kroki
A morze ich pochłonęło.
Niechaj dzisiaj to samo stanie się z tymi,
Którzy ufają swoim niezliczonym tłumom,
Swoim wozom, włóczniom, tarczom i strzałom
I chełpią się swoimi oszczepami.

Oni nie wiedzą,
Że Ty jesteś naszym Bogiem,
I od początku miażdżyłeś wojska,
A Pan jest imię Twoje.
Wznieś w górę swe ramię jak przed wiekami,
Mocą swoją zdruzgotaj ich siły
I niechaj runie przed Twoim gniewem
Potęga tych, którzy są pewni,
Że zbezczeszczą Twój przybytek
I znieważą Przybytek Twojego imienia,
I obetną mieczem rogi Twojego ołtarza.

O, Panie, uczyń, aby runęła potęga wroga
Pod ciosem jego własnego miecza.
Niechaj wpadnie w sidła moich oczu
I niechaj zginie od słodkiej mowy moich warg.
A duszy mojej daj tyle stałości,
Abym umiała nim wzgardzić,
I tyle mocy, abym umiała go zgubić.

Będzie znakiem Twojego imienia,
Gdy wróg zginie z ręki niewieściej.
Albowiem, o Panie, nie w ilości jest Twoja potęga,
Ani wola Twoja jest w sile rumaków.
Nigdy nie kochałeś się w ludziach pysznych,
Ale zawsze miłowałeś modlitwę pokornych i cichych.

O, Boże niebiosów, o Stwórco wód,
Panie wszelkiego stworzenia,
Wysłuchaj mnie, nieszczęśliwą,
Która Cię błaga i ufa Twojemu miłosierdziu.
Wspomnij, o Panie, na Twoje przymierze
I daj ustom moim właściwe słowa,
A w sercu utwierdź moją wolę,
Aby dom Twój był zawsze święty,
A wszystkie narody zrozumiały,
Że jesteś Bogiem,
A nie ma innego prócz Ciebie.