Zgodnie prosić

Fragment Ewangelii czytanej w XXIII Niedzielę Zwykłą zawiera słowa:

„Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie.”

Zdanie to z 18 rozdziału Ewangelii wg św. Mateusza powszechnie rozumiane jest w kontekście modlitwy wspólnotowej. I wydawać by się mogło, że na taki kontekst wskazuje również zdanie następne: „Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich”. Tymczasem wcale nie jest to takie jednoznaczne i oczywiste.

Pierwsza wątpliwość rodzi się już po pierwszym przeczytaniu fragmentu Mt 18,15-20. Ogólnie rzecz biorąc dotyczy on spraw dyscyplinarnych i władzy wewnątrz wspólnoty Kościoła. Dlatego też nagły „przeskok” do tematyki modlitewnej wydaje się co najmniej dziwny.

Przyglądając się bliżej temu fragmentowi można zauważyć, że użyte przez Mateusza słownictwo  wielokrotnie ma charakter prawniczy.

Dla przykładu:

„dwóch albo trzech świadków” - na podstawie Pwt 19,15 byli oni niezbędni do wydania wyroku skazującego (w Starym Testamencie świadkowie byli też pierwszymi, którzy wykonywali wyrok sądu);

„związanie" i „rozwiązywanie" - to metafory skazania lub uniewinnienia przez sąd;

„zgodnie o coś prosić będą” - użyty tutaj czasownik „uzgodnić”, „zgodzić się” stosowany był również w relacjach z rozpraw sądowych lub opisów porozumień poza sądem i dotyczył wypracowania wspólnego stanowiska stron.

W takim świetle, choć nie ma nic złego w interpretacji tego fragmentu jako zachęty do wspólnej modlitwy i podkreślenia jej mocy, to jednak jego żydowski kontekst wskazuje na coś innego. Jezus mówi tu raczej o przywódcach wspólnoty Kościoła, kształtujących jej życie. Naucza On, że kiedy pełnią swój urząd i wspólnie podejmują decyzje związane z Kościołem, to za ich decyzjami stoi moc Boża. Tego również w sensie dosłownym dotyczy kolejne zdanie omawianego fragmentu: „gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich”.