Wieża Dawidowa

Zauroczony niezwykłym pięknem swej ukochanej Oblubieniec z Pieśni nad pieśniami w zachwycie wyznawał: „Szyja twoja jak wieża Dawida, warownie zbudowana”.

Wieża Dawida stanowi część kompleksu cytadeli, która wznosi się nieopodal Bramy Jafskiej. Nie jest to oczywiście ta sama wieża, którą podziwiał bohater Pieśni nad pieśniami. Cytadela wzniesiona została w roku 24 przed Chr. przez Heroda. Zajmuje teren trzech wież o imionach: Hippikus, Fazael i Mariamme.

Rzymianie atakujący Jerozolimę w 70 roku po Chr. oszczędzili budowlę, jednak nie uczynił tego Hadrian w 135 r. Ocalały jedynie potężne fundamenty, które mogą dać wyobrażenie o świetności biblijnej Jerozolimy. W 333 r. pielgrzym z Bordeaux twierdził, że tutaj Dawid miał swój pałac. Według chrześcijańskiej tradycji król Dawid w tym miejscu miał zajmować się komponowaniem muzyki do napisanych przez siebie psalmów.

Ruiny Dawidowej wieży, której nazwa wkradła się do Litanii Loretańskiej, za czasów bizantyjskich zamieszkiwane były przez pustelników. Odbudowali ją krzyżowcy, jednak nie na długo. W połowie XIII w. znów legła w gruzach. Obecny kształt cytadeli pochodzi z XVI w.

Wykopaliska prowadzone tu w latach trzydziestych ubiegłego stulecia wydobyły na światło dzienne wielkie kamienie z epoki herodiańskiej, z których zbudowana była prawdopodobnie wieża Fazaela.

Warto wspomnieć także, że z dużym prawdopodobieństwem w tym właśnie kompleksie budowli umieścić należy scenę przyjęcia przez Heroda tajemniczych mędrców ze Wschodu, którzy przybyli do Jerozolimy, by oddać pokłon nowo narodzonemu Królowi żydowskiemu.