Znów czytam dziś List do Rzymian. Wywód Pawła o wolności. A właściwie o nieuchronnym byciu niewolnikiem. 

Czyż nie wiecie, że jeśli wydajecie samych siebie jako niewolników na posłuszeństwo, jesteście niewolnikami tego, komu jesteście posłuszni: bądź niewolnikami grzechu, co wiedzie do śmierci, bądź posłuszeństwa, co wiedzie do sprawiedliwości?

Zawsze czymś się kieruję, zawsze czemuś daję posłuch. Może nie jestem aż niewolnikiem, ale sługą tego czegoś na pewno. Nie lepiej niż służyć egoizmowi, kłamstwu, złu, służyć dobru, prawdzie i miłości? Nie lepiej, niż wspierać w tym świecie dzieła diabła pomagać Bogu czynić świat Jego królestwem?

Zresztą: tak naprawdę dobro nie zniewala. Wręcz przeciwnie: daje wolność. 

Modlitwa

Dziękuję Ci, Boże, że mogę być Twoim sługą. Dziękuję, bo być Twoim sługą, to być naprawdę wolnym. Już to wiem: dobro, prawda, nie zniewalają, ale czynią człowieka wewnętrznie wolnym...