a co mogę zatrzymać,skoro i tak wszystko co mam do Niego należy,i od Niego pochodzi?--wolna wola?--ją też potrafię w chwilach uniesień,a czasem i z "premedytacją" MU oddać..czasem tylko pojawia się strach(o najbliższych,o jutro)..zastanawiam się dlaczego..coraz częściej dochodzę do wniosku,że jej powodem jest zbyt małą ufność,i zbyt małą wiara w Jego miłość.
A przecież modląc się "chleba naszego..daj nam dzisiaj" zgadzam się na to "dzisiaj",tylko dzisiaj miej mnie w opiece swojej,tylko dzisiaj ..o jutro będę modlić się jutro,które stanie się "dzisiaj"..więc? strach o bliskich,ich trudno byłoby mi oddać..ale jacy oni moi?.
Wychodzi na to,że tak naprawdę wciąż boje się o siebie..mi będzie kogoś brakować.mi będzie trudno się podnieść,mi z oczu będą płynąć łzy,i dla mnie byłby to koniec świata,i koniec sensu życia--mój egoizm posiadania,bolałby najmocniej.
Chyba nie umiem oddać MU swojego niedowiarstwa.