Rozważając Przykazania Miłości w kontekście dzisiejszych czytań, zazwyczaj skupiamy się na miłości do Boga i bliźniego.

Dojrzała, wymagająca miłość każe, w imię dobra bliźniego, napominać go, gdy błądzi. I dobrze.

Czy zastanawiamy się jednak nad naszą legitymacją moralną do napominania w imię miłości, podczas gdy sami się nie szanujemy, nie wypełniamy woli Bożej?

Jak pokochać bliźniego, skoro tak często nie akceptujemy (nie miłujemy) samych siebie?

"I spoglądając na siedzących dokoła Niego rzekł: „Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką”. "
Mk3,34-35

Z wielką radością pozdrawiam moich braci i siostry włącznie z Tobą kratka .