Częstą przyczyną uciekania od Bożego wezwania bywa strach, lęk, nieumiejętność zaufania Bogu. Człowiekowi wydaje się, że wie lepiej, co dla niego będzie korzystniejsze--tak,to prawda..brakuje mi tu tylko jeszcze odniesienia do zniewolenia,myśli których nie można wyprzeć,uciec od nich..i którym się ulega i utożsamia..nie ma wtedy-uciekam,bo wiem lepiej--ale -uciekam ,bo On mnie nie chce..uciekam,bo jestem zła..uciekam,bo On nie jest dla mnie///a tu nie wystarczy samo-myśl pozytywnie,czy zapewnienia innych o jego miłości...nie można powiedz musisz wierzyć..bo nie ma wiary..choć bardziej się tej wiary pragnie....stan oczywiście zawiniony przez człowieka-ale zbyt go przerastający,ubezwłasnowolniający

i nieczepiam się rozważan,uwazam że powinno to tez być brane w nich pod uwage,a nie tylko za zewnetrzna ,płytka,poczatkująca wiara