ŚWIĄTYNI DZIEDZIŃCE

nie były jednakowo dostępne dla wszystkich. Na jej szeroki plac otoczony portykami można było wejść przez osiem bram znajdujących się w zewnętrznych murach świątyni. Były dwie bramy po stronie południowej, cztery po zachodniej, jedna po północnej i jedna po wschodniej stronie sanktuarium.

Obszar świątynny był podzielony na dwie zasadnicze części. Jedna była przeznaczona dla wszystkich znajdujących się w stanie czystości rytualnej, nie wyłączając pogan. Drugą część stanowiły dziedzińce wewnętrzne przeznaczone tylko dla Żydów, odpowiednio: kobiet, mężczyzn i kapłanów wraz z lewitami. Na terenie Dziedzińca Kapłanów znajdował się przybytek, czyli część centralna świątyni. Przed wejściem do przybytku znajdował się ołtarz całopaleń, który obok przybytku był najważniejszym miejscem całej świątyni.

Chociaż w świątyni nie było miejsc o czysto świeckim charakterze, to jednak tam nie tylko składano ofiary. W ścisłym związku z funkcjami sakralnymi znajdowało się wyjaśnianie Prawa. Jego nauczanie i komentowanie było prowadzone przez rabinów w portykach świątynnych. Szeroko rozwinięta była sprzedaż żertw pielgrzymom na Dziedzińcu Pogan. Źródła starożytne potwierdzają istnienie skarbca na terenie świątyni. Jako depozyt rzeczy wartościowych znajdował się on prawdopodobnie w obrębie Dziedzińca Kobiet. Tam też były umieszczone skarbony, do których pielgrzymi mogli składać swoje datki. Wraz z wymianą monet, która była prowadzona przez bankierów jako usługa umożliwiająca zapłacenie podatku świątynnego, handel był podporządkowany czynnościom świętym: składaniu ofiar i zapewnianiu ciągłości służby Bożej poprzez utrzymywanie materialne świątyni, kapłanów i lewitów.

Handel i czynności bankowe na terenie świątyni były jednak dość znacznym zakłóceniem i przeszkodą dla znalezienia odpowiedniego miejsca na modlitwę i nauczanie. Mogły też rzeczywiście nie pozwalać na to, aby stała się ona „domem modlitwy dla wszystkich narodów” (Mk 11, 17; por. Iz 56, 7), natomiast powodowały, że przypominała „targowisko” (J 2,16).
(za: Gość Niedzielny Nr 45/2003) zobacz także:
Alfons Ruczyński "Świątynia Jerozolimska" :.
ks. Adam Sekściński "Świątynia" :.
ks. Adam Sekściński "Kamień na kamieniu" :.