Potrzebuje ich każda społeczność. Są regułą życia i znakiem rozpoznawczym. Ich brak sprawia, że wspólnota staje się bezbarwna...
W zwyczajnym geście ofiarowania dokonuje się coś niebywałego: znak zbawienia, które Bóg przygotował wobec wszystkich narodów.
Śmierci Jezusa towarzyszyły tajemnicze „znaki": ciemności, zasłona w świątyni rozdarta na dwie części, otwarcie się grobów, powstanie umarłych...
„Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie”.
Wołanie psalmisty: „Zmiłuj się nade mną” jest prośbą o znak, by zawstydzić jego wrogów. Zawstydzić, ale nie zniszczyć.
Bóg nigdy nie daje pełnej odpowiedzi. Zdaje nas na zaufanie słowom proroctwa i znakom. Jak Achaza – Panna pocznie…
Natchnienie to istotny znak, cecha niezbywalna Pisma Świętego, jako księgi świętej i objawionej przez Boga.
Tak, tak, słyszymy Cię, oczywiście. Ale potrzebujemy jeszcze znaku, by uwierzyć! Nie możesz przecież oczekiwać, że tak na słowo...
Cała potęga świata i jego piękno mają zaświadczyć o Bogu, opowiadać o Jego władzy i miłości. Czy te znaki umiemy czytać?
Żyjący na świecie, ale nie ze świata. Ta inność, to poznanie prawdziwego Boga i umiłowanie przez Niego, to znak rozpoznawczy chrześcijan.
Św. Piotr wzywa: „pokładajcie całą nadzieję w łasce”. Stąd nasz wysiłek jest ważny, ale źródłem niegasnącej nadziei pozostaje Bóg.
Tworzone przez trzy lata, tu dostępne w jednym miejscu, w prostym spisie.
Garść uwag do czytań na uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej roku B z cyklu „Biblijne konteksty”.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.