Psalm 147 jest przesiąkniętą radością i podziwem dziękczynną pieśńią uwielbienia Boga.
Psalm „synów Koracha”. Wspominają ich biblijne Księgi Kronik jako „tych, których ustanowił Dawid dla prowadzenia śpiewu w domu Bożym”.
Biblia Jubileuszowa peregrynuje po wspólnotach życia konsekrowanego wrocławskiej archidiecezji. W ubiegłym tygodniu przebywała w domu Zgromadzenia Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej.
W nagłówku dzisiejszego psalmu czytamy: „Gdy Zifejczycy przybyli do Saula, mówiąc: Oto Dawid u nas się ukrywa” (1 Sm 23, 14nn).
Biblia jest księgą nadziei, a jej bohaterowie są bohaterami nadziei.
Aż 15 milionów sprzedanych egzemplarzy na świecie. Lepiej „idzie” tylko Pismo Święte. Co tak przyciąga ludzi do książek Sarah Young, Amerykanki, która spisuje to, co szepce jej Bóg? – Głód Jezusa – mówi mi polski wydawca jej tryptyku.
„Moc mojej duszy” to dar Boga, to siła nadziei, to spokój płynący z odczuwalnej obecności Boga, którego łaska trwa na wieki.
Jak co roku w niedzielę Męki Pańskiej sięgamy do psalmu 22 (21).
Psalm 89 (88) wyrasta z królewskiej tradycji rodu Dawida i jego „domu” – to znaczy dynastii. Część pierwsza tego psalmu jest swoistym hymnem pochwalnym na cześć Pana, czyli Boga. Druga natomiast jest proroctwem dotyczącym przyszłości rodu.
Kochają Pismo Święte, bo widzą, że zmienia ich życie. Dlatego zachęcają innych, by 5 czerwca zmienili sobie profilowe zdjęcie na FB, fotografując się z egzemplarzem Biblii.
Prawdomówność domaga się jednoznaczności: życia w prawdzie i posługiwania się prawdą, spójności słów i czynów.
O Bogu, o człowieku i o nadziei. W rytmie czytań roku liturgicznego.
Garść uwag do czytań na niedzielę Trójcy Świętej roku C z cyklu „Biblijne konteksty”.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.
