Nie ma żadnej sprzeczności między Biblią, a naukami przyrodniczymi, bo Biblia wcale nie zajmuje się tym, o czym mówi biologia.
Głównym bohaterem księgi jest Jahwe. Mimo nieustannych prowokacji ze strony ludu dochowuje wierności zawartemu z nim przymierzu.
Dzisiejszy fragment Dziejów Apostolskich przenosi czytelnika w okres pierwszej podróży misyjnej św. Pawła, która zakończyła się przed rokiem 48. Najpierw na Cypr, a później na tereny dzisiejszej południowej Turcji.
Ojciec Antoni K. Dudek OFM pod ołtarzem bazyliki Przemienienia Pańskiego na Górze Tabor odkrył grotę. Czy w niej nocował Pan Jezus i trzej apostołowie?
Nazwa ludów semickich według starożytnej tradycji wywodzi się od Sema - jednego z synów Noego.
Przypowieść o synu marnotrawnym zamieszczona została razem z przypowieścią o zgubionej owcy i zgubionej drachmie. Przypowieści „o zagubieniu” łączy ten sam krąg adresatów, to samo słownictwo oraz podobna struktura.
Ludy Aramu to wielki kąsek dla badaczy starożytnego Bliskiego Wschodu i świat całej mnogości hipotez.
Słowa „kąkol” użył już ks. Jakub Wujek w przekładzie przypowieści Jezusa (Mt 13,24nn). Niektórzy tłumacze używają w tym miejscu ogólnego określenia „chwast”.
Cyrus był Persem. Pochodził z ludu, który osiedlił się na wyżynnej równinie położonej na wschód od Babilonu.
Prorok snuje wizję Jerozolimy, która jawi się jako stolica świata. Owszem, to centrum nie przekracza granic znanych tamtym mieszkańcom starożytnego Bliskiego Wschodu. Stąd można rzec, że obraz centrum dotyczy ówczesnego, biblijnego świata.
Żywy Bóg działa, interweniuje, odpowiada – jest obecny w historii ludzi.
O Bogu, o człowieku i o nadziei. W rytmie czytań roku liturgicznego.
Garść uwag do czytań na I niedziele Adwentu roku A z cyklu "Biblijne konteksty"
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.
