Co się dzieje z człowiekiem po śmierci? Jak wygląda i gdzie jest raj? Jak będzie wyglądało w raju nasze ciało? Jaka jest nasza wizja nieba i czy naprawdę chcemy się tam znaleźć?
Okres Wielkanocny w komentarzach homiletycznych Jana Pawła II
Sarepta była pogańskim miastem leżącym poza granicami biblijnej Ziemi Świętej.
Jest pewien kłopot z tym hebrajskim słowem, a może nawet dwa.
Samuel (w hebrajskim zapisie Szemu’el), imię ostatniego z sędziów, czyli przywódców ludu Izraela w okresie po osiedleniu się w Ziemi Obiecanej, a zarazem pierwszego w szeregu proroków, to istna mała encyklopedia znaczeń.
Beztroska i zadufanie nie są nastrojem pogrzebu.
Prorok snuje wizję Jerozolimy, która jawi się jako stolica świata. Owszem, to centrum nie przekracza granic znanych tamtym mieszkańcom starożytnego Bliskiego Wschodu. Stąd można rzec, że obraz centrum dotyczy ówczesnego, biblijnego świata.
Ten motyw przez wieki był inspiracją dla tak wielu pisarzy i artystów, niekoniecznie nurtu łzawego sentymentalizmu.
Lęk jest czymś normalnym wobec sytuacji zagrożeń, jakie stają przed człowiekiem. Pan Jezus, dodając otuchy swym uczniom, odwołuje się do Bożej Opatrzności.
Spożywaj Chleb słabych, Pokarm pielgrzymów, Ucztę głodnych, Nadzieję pogrążonych w ciemności, Lekarstwo zranionych, Moc upadających.
Rozumem nie potrafimy ogarnąć istoty Boga. Wiemy za to, rozumiemy, kim jest dla nas, jaki jest dla nas.
Garść uwag do czytań na święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana roku B, z cyklu „Biblijne konteksty”.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.