Stary Testament zapowiada Jezusa Chrystusa

Z obietnicą zawartą w wyroczni proroka Natana wiąże się również wskazanie miejsca narodzin oczekiwanego Mesjasza.

Stary Testament stopniowo precyzuje, że oczekiwany Mesjasz będzie wywodził się z pokolenia Judy (Rdz 49,10), z rodu Dawida (2 Sm 7,12-16). Prorok Micheasz − działający w okolicach Hebronu za panowania królów judzkich Achaza (736−728 przed Chrystusem) i Ezechiasza (728−699 przed Chrystusem) − zapowiada jego pochodzenie z Betlejem: „A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich! Z ciebie wyjdzie dla mnie Ten, który będzie władał w Izraelu, a pochodzenie Jego od początku, od dni wieczności. (...) Powstanie On i paść będzie mocą Pańską, w majestacie Pana Boga swego. Osiądą wtedy, bo odtąd rozciągnie swą potęgę aż po krańce ziemi. A ten będzie pokojemˮ (Mi 5,1.3-4a). Mowa jest tutaj o Betlejem − miasteczku położonym około dziewięć kilometrów na południe od Jerozolimy. Stosowana zamiennie nazwa Efrata (Rt 4,11) jest nazwą jednego z klanów judzkich, zamieszkujących to miasteczko (por. 1 Krn 4,4). Podwójna terminologia: „Betlejem Efrataˮ ma wskazać jednoznacznie, że chodzi o miejscowość położoną w pokoleniu Judy, a nie o inną o tej samej nazwie, znajdującą się na terenach zamieszkałych przez pokolenie Zabulona (Joz 19,15)[14].