Apokalipsa dziś: Będzie królować na wieki wieków

Apokalipsa dziś. Spis treści

Czym jest Kościół w tym świece? Odpowiedź na to pytanie znaleźliśmy w wizji Jana, o której mowa było w trzech ostatnich odcinkach cyklu: jest świadkiem Jezusa Chrystusa; jak długo Bóg pozwala, jego misja głoszenia Ewangelii jest zadziwiająco skuteczna. Przychodzi jednak czas, gdy Świadkowie zdają się przegrywać z Bestią. To jednak tylko chwilowe: Bóg ich wskrzesza...

To Kościół. A co z tymi dziejami ludzkości, o których mowa była w poprzednich wizjach Jana? Kiedy zatrąbi ostatni, siódmy anioł i nastąpi koniec? W Apokalipsie – teraz właśnie. W  jedenastym jej rozdziale. Księga tu się nie kończy. Zmieni się jednak... No, może nie jej tematyka, ale coś, co nazwać można optyką. Podobnie jak zmienia się optyka w Ewangelii Jana: jej pierwsza część można by zatytułować „Jezus wobec świata”, drugą „Jezus wobec uczniów”. Tu też akcent z dziejów świata zostanie przesunięty na losy Kościoła. W tym świecie oczywiście, ale jednak Kościoła. Zanim to jednak nastąpi Jan widzi „trzecie biada” i słyszy głos siódmej trąby. To koniec dziejów tego świata. To koniec historii. Tak się skończy. Na pewno. 

Przytoczmy tekst opisujący tę wizję w całości. Tak jest elegancko, tekst wybrzmiewa jako całość. Potem, dla jasności, będę przytaczał poszczególne fragmenty. 

Minęło drugie "biada", 
a oto trzecie "biada" niebawem nadchodzi. 
I siódmy anioł zatrąbił, 
i w niebie powstały donośne głosy mówiące: 
„Nastało nad światem królowanie Pana naszego i Jego Pomazańca 
i będzie królować na wieki wieków”. 
A dwudziestu czterech Starców, 
zasiadających na tronach swych przed tronem Boga, 
padło na oblicza i oddało pokłon Bogu, 
mówiąc: 
„Dzięki czynimy Tobie, Panie, Boże wszechmogący, 
Który jesteś i Który byłeś, 
żeś objął wielką Twą władzę i zaczął królować. 
I rozgniewały się narody, 
a nadszedł Twój gniew 
i pora na umarłych, aby zostali osądzeni, 
i aby dać zapłatę sługom Twym prorokom 
i świętym, 
i tym, co się boją Twojego imienia, 
małym i wielkim, 
i aby zniszczyć tych, którzy niszczą ziemię” 

Pan i Jego pomazaniec zaczął (nie „zaczęli”) królować

Minęło drugie "biada", a oto trzecie "biada" niebawem nadchodzi – czytamy na początku. W ósmy rozdziale Apokalipsy czytaliśmy z kolei:  „I ujrzałem, a usłyszałem jednego orła lecącego przez środek nieba, mówiącego donośnym głosem: «Biada, biada, biada mieszkańcom ziemi wskutek pozostałych głosów trąb trzech aniołów, którzy mają  trąbić!” Dwa pierwsze „biada”, towarzyszące dźwiękowi piątej i szóstej trąby, dotyczyły klęsk, które miały spotkać ziemię i jej mieszkańców. Trzecie biada to nadejście czasu Bożego sądu. Dla niektórych, owszem, biada. Ale dla tych, którzy trzymają się Chrystusa, już niekoniecznie...

Dźwięk kolejnych trąb – przypomnijmy – poprzedza kolejne Janowe wizje dotyczące losów świata. To pokazanie, że wszystko co się dzieje, nie dzieje się bez zgody Boga. Wręcz przeciwnie: jest przewidziane przez Boga; jest ujęte w Bożych planach. Wszystko dzieje się w rytmie Jego przewidywań. 

Zwróćmy w tym miejscu uwagę na pewną zbieżność. Gdy Izraelici zdobywali Jerycho – to Księga Jozuego – sześć dni obchodzili mury miasta dmąc w trąby. Siódmego dnia, gdy zgodnie z rozkazem Boga, okrążyli jej w ten sposób siedem razy, mury miasta się rozpadły. Czy owe trąby w Apokalipsie to świadome nawiązanie do tamtych wydarzeń? Być może. Zbieżność w każdym razie ciekawa. Teraz też, gdy rozbrzmiewa siódma trąba „mury upadają”; świat w tej postaci, jakiej był, się kończy. Nastaje czas królowania Boga.

Oznajmiają to tajemnicze, donośne głosy w niebie, głoszące: „Nastało nad światem królowanie Pana naszego i Jego Pomazańca i będzie królować na wieki wieków”. Pomińmy rozważania dotyczące podobieństwa tego fragmentu do Psalmu 2, w którym mowa jest o władzy Pana i Jego Pomazańca, a potem też o sprzeciwie wobec tej władzy rządców tego świata. Zwróćmy uwagę: panować ma „Pan nasz” i „Jego Pomazaniec (Mesjasz, Chrystus)”. A potem mamy liczbę pojedynczą: „będzie królować na wieki wieków”. Z perspektywy tego, jak rozumiemy dziś dzięki księgom Nowego Testamentu Boga – jeden Bóg, dwie (w tym miejscu tylko dwie) Osoby....