1. Hojny i bezinteresowny Gospodarz

Czy był to więc wyraz zlekceważenia Gospodarza? Niewątpliwie spotkała go za to surowa kara (22,13). Mimo tego bardzo wymowne jest tutaj określenie owego człowieka jako "przyjaciela" (14,12; por. Mt 20,13 i 26,50).
Łukasz pomija zupełnie ten epizod, lecz wyraźnie mówi o tym, że "żaden z owych ludzi, którzy byli zaproszeni [a nie przyszli], nie skosztuje uczy" (14,24). W ostatnim zdaniu mowa jest o "mojej uczcie", czyli uczcie samego Boga. Łukasz poprzedza swoją wersję przypowieści uroczystym błogosławieństwem wypowiedzianym przez jednego ze współbiesiadników: "Szczęśliwy ten, kto będzie ucztował w królestwie Bożym" (14,15). Łukaszowy tekst ma wyraźnie wymiar uniwersalny i zapowiada ucztę eschatologiczną.
Gospodarz uczty lub król jest więc niezwykle hojny i gościnny, ale zarazem konsekwentny i sprawiedliwy. Pierwszymi zaproszonymi są członkowie ludu wybranego Izraela, ale przyczyny ich odmowy są nieadekwatne do otrzymanego daru: handel, rolnictwo, małżeństwo. Otwarcie zatem na pogan i wybór nowego ludu jest wypełnieniem wcześniejszych zapowiedzi proroków (Iz 2,2-5; 49,6-7; Jr 3,17; Ml 1,11). Ostatecznie królestwo Boże ofiarowane jest wszystkim, którzy bezinteresownie i z wdzięcznością przyjmą zaproszenie na Wielką Ucztę.
Pierwszy "szkic ewangeliczny" ukazuje – używając nadal języka malarskiego – wymowny światłocień. Z cienia codzienności wyłaniają się różne postacie z wszystkich pokoleń i narodów, które oświeca i przyciąga do siebie "Światłość Prawdziwa" (J 1,9).

• Czy pragniemy pozostać w ciemności, czy wybieramy światło? Czy bardziej miłujemy "ciemność aniżeli światło" (J 3,19)? Św. Jan wyjaśnia: "Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby jego uczynki nie zostały ujawnione. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki zostały dokonane w Bogu" (J 3,20-21). Czy chcemy wejść na ucztę w stosownym stroju, skromni i czyści, w stanie łaski uświęcającej? Czy może inne – mniej ważne sprawy – przysłaniają nam ostateczny cel naszego życia?
• Umiłowany uczeń zanotował również inne słowa Jezusa: "A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie" (J 12,32). W ofierze Mszy św. powtarza się to przejmujące wołanie Jezusa: "Pragnę!" (J 19,28). Jakie pragnienie rozpala nasze wnętrze w zetknięciu z tajemnicą eucharystyczną?
• Czy Eucharystia jest dla nas Ucztą Słowa i Ciała? Jak chętnie przyjmujemy zaproszenie Kościoła? Jak przygotowujemy się na spotkanie z prawdziwym Gospodarzem Uczty miłości? Czy umiemy dostrzec "współzaproszonych"? Jaki jest wreszcie nasz osobisty udział we Mszy św.?

Przyślij swój komentarz

Módl się!

Chociażbym chodził ciemną doliną,
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Twój kij i Twoja laska,
dodają mi otuchy.
Stół dla mnie zastawiasz
wobec mych przeciwników;
namaszczasz mi głowę olejkiem;
mój kielich jest przeobfity.
Tak, dobroć i łaska pójdą w ślad za mną
przez wszystkie dni mego życia
i zamieszkam w domu Pańskim
na długie dni.
Ps 23,4-6

Dodaj modlitwę

Żyj Słowem!

Jest to miejsce i czas na wybór pola działania, w którym zasiane Słowo będzie mogło przynosić plon. Jest to moment konkretnej decyzji i wyboru postanowienia.
Co uczynić z zaproszeniem Boga? Jak wcielić w życie Jego pouczenia? Jak budować wspólnotę rodzinną, parafialną, eklezjalną wokół stołu Słowa i Ciała Eucharystycznego?

BANK DOBRYCH NOWIN: Przyślij dobrą nowinę

Strona Główna Materiałów Szkoły Słowa Bożego :.