V. Wywyższył pokornych (...)

W osiemnastowiecznej pieśni adwentowej Spuście nam na ziemskie niwy śpiewamy: Panna przeczysta w pokorze, wyrokom się poddaje, iszczą się wyroki Boże, Słowo Ciałem się staje. Jej imię Mirjam z jęz. hebr./aram. oznacza „wywyższona”. Panna przeczysta w pokorze jest pierwszą wywyższoną. Czystość i pokora – w oczach Bożych – podnosi, uszlachetnia, wywyższa, stąd prosty lud śląski nadał Maryi w sanktuarium w Rudach tytuł Matki Pokornej.

CZYTAJ!
Ps 147,11-20; Łk 2,1-19

W owym czasie wyszło rozporządzenie cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym świecie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Podążali więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Wtem stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. I rzekł do nich anioł: Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie. I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, w których sobie upodobał.
Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili między sobą: Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił. Udali się też pośpiesznie i znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, zdumieli się tym, co im pasterze opowiedzieli. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu.

Dodaj :. odnalezione przez ciebie teksty paralelne do rozważanych fragmentów.

ROZWAŻ!

Hymn Maryi dostrzega i wyróżnia ludzi prostych, czystych, pokornych. A pokorny to ten, kto nie wynosi się nad innych i nie żyje złudzeniami. Św. Paweł poucza Rzymian: Nie gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga to, co pokorne. Nie uważajcie sami siebie za mądrych! (Rz 12,16). Życie w prawdzie, zauważanie innych, brak żądań, stawanie siebie „na drugim planie” ono postawy ludzi pokornych, których Bóg słucha (Ps 10,17), na których patrzy łaskawie (138,6), w których ma upodobanie i zdobi zwycięstwem (149,4).