Odkrywając tajemnicę Kościoła w Starym Testamencie

Czy w tekstach Nowego Testamentu znajdziemy odniesienia do Namiotu Spotkania?

Historia budowy Namiotu Spotkania została przypomniana w mowie diakona Szczepana przed Wysoką Radą: „Nasi przodkowie mieli na pustyni Namiot Przymierza. Ten bowiem, który rozmawiał z Mojżeszem, kazał mu go uczynić według ukazanego mu wzoru” (Dz 7,44). Autor Listu do Hebrajczyków mówiąc o niedoskonałości dawnego kultu przypomina, że kapłani mogli wejść tylko do „miejsca świętego” namiotu, natomiast „miejsce najświętsze” było dostępne wyłącznie dla najwyższego kapłana raz w roku, podczas składania ofiar w ramach liturgii Dnia Pojednania (Hbr 8-9). Liturgia ta jednak nie była w stanie, jak objaśnia sam natchniony autor, „udoskonalić w sumieniu” nawet pełniącego służbę kapłana (Hbr 9,9). Dopiero jedyna ofiara Jezusa Chrystusa, dzięki której „wszedł raz na zawsze do świątyni” (Hbr 9,12), zastępując tym samym Namiot Spotkania, w którym lud nie miał dostępu do „świętych miejsc” z powodu braku wymaganej świętości. Chrystus wszedł do „namiotu większego i doskonalszego, nie ręką uczynionego, ale „do samego nieba” „przez własną krew”, dając w ten sposób wszystkim ludziom dostęp do Boga (Hbr 9). Bezpośrednie nawiązanie do Namiotu Spotkania można dostrzec w prologu Janowej Ewangelii, w którym wcielenie Słowa Bożego zostało porównane do rozbicia namiotu (gr. skēnoō), gdzie objawia się majestat Boga: „Słowo stało się ciałem i zamieszkało (gr. eskēnōsen) wśród nas. Oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, którą jako Jednorodzony, pełen łaski i prawdy, ma od Ojca” (J 1,14). Apostoł Paweł naucza, że Bóg poprzez Ducha Świętego mieszka w wierzących (2Kor 3,17-18), natomiast Kościół jest świątynią i mieszkaniem Boga przez Ducha. Wierzący staje się domem, gdzie mieszka Bóg, chodzi więc o wspólnotę z Bogiem, której trwałość zapewnia sam Chrystus: „Jesteście zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, a kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus. W Nim złączana cała budowla wzrasta, aby stać się świętą w Panu świątynią. W Nim także wy wspólnie budujecie, aby być mieszkaniem Boga w Duchu” (Ef 2,21-22).