Świątynia Pańska

Skoro mowa o „Pierwszej Świątyni”, to można się domyślać, że była i „Druga Świątynia”?

Podczas wygnania babilońskiego, gdy „Świątynia Salomona” leży w gruzach, prorok Ezechiel wygłasza zapowiedź powstania „Nowej Świątyni” (Ez 40 – 44). Choć wspaniała wizja Ezechiela o eschatologicznej świątyni nigdy nie doczekała się realizacji, to niewątpliwie wywarła wpływ kolejno na rekonstrukcję „Pierwszej Świątyni” znaną jako „Świątynia Zorobabela” oraz na architekturę jej rozbudowanej wersji – „Świątyni Heroda”.

Wygnanie babilońskie zakończyło się w 538 r. przed Chr., kiedy to król perski Cyrus wydał dekret zezwalający na powrót do Jerozolimy i odbudowę Świątyni:

„Tak mówi Cyrus, król perski: Wszystkie państwa ziemi dał mi Jahwe, Bóg niebios. I On mi rozkazał zbudować Mu Dom w Jerozolimie w Judzie. Jeśli z całego ludu Jego jest między wami jeszcze ktoś, to niech Bóg jego będzie z nim; a niech idzie do Jerozolimy w Judzie i niech zbuduje Dom Jahwe, Boga Izraela” (Ezd 1,2-3).

Repatrianci przystąpili do restauracji Świątyni Jerozolimskiej, ale „złoty wiek” z czasów Salomona należał już jednak do przeszłości, stąd też przepychem nie dorównywała ona swej poprzedniczce (por. Ezd 3,12-13; Ag 2,3-5). Choć nie obyło się bez trudności, w 515 r. przed Chr. „Świątynia Zorobabela” – zwana także „Drugą Świątynią” – została uroczyście poświęcona:

„Izraelici: kapłani, lewici i reszta wysiedleńców radośnie obchodzili poświęcenie Domu Bożego” (Ezd 6,16).