Kościół w Ewangeliach

Pierwszy dzień działalności Jezusa, przekaże św. Marek, jednak się nie kończy. Gdy nastał bowiem wieczór, zaczęto przynosić do Jezusa chorych i opętanych (Mk 1,32).

Ewangelista zapisze, iż po uzdrowieniu opętanego w synagodze, po uzdrowieniu teściowej Piotra, kiedy zapadł wieczór – a zatem, kiedy skończył się już dzień, do Jezusa przybywają tłumy licząc na dar uzdrowienia.

Trudno powiedzieć, dlaczego ludzie przychodzą dopiero wieczorem. Może ze względu na samych chorych, by nie doskwierało im dodatkowo słońce. Być może też czynią tak z tych samych powodów, dla których Nikodem przyszedł do Jezusa nocą (zob. J 3,1-21). Należy jednak także pamiętać, iż w tradycji narodu wybranego doba liczona była od zachodu słońca do następnego zachodu. Zatem – aby zachować spoczynek szabatowy – tych, którzy potrzebowali interwencji Jezusa przyprowadzono Niego dopiero po zachodzie słońca.

Niezależnie od powodów Jezus nie odprawiał przybywających, choć miał prawo do wypoczynku po pierwszym dniu nauczania i dokonywania znaków Bożych. Zlitował się nad ludzką nędzą. Przyjął wszystkich, którzy do Niego przyszli. Warto zauważyć, że przyprowadzano do Jezusa chorych i opętanych – dwa znaki, których dokonał tego dnia, to właśnie egzorcyzm i uzdrowienie. Tego wieczoru natomiast wypędził wiele złych duchów i uzdrowił wielu chorych. Podobnie jak w synagodze, Jezus nie pozwalał złym duchom rozgłaszać, kim On jest. One Go znały, ponieważ ich poznanie w znacznej mierze przekracza nasze. Jednak źródłem wiedzy o Jezusie nie mogą być krzyki demonów. Choć były prawdziwe, to jednak ludzie nie powinni takiej prawdy odkrywać dzięki demonom, gdyż one nie głosiły Ewangelii. Prawdę o Jezusie można odkryć wyłącznie pozostając w relacji z Nim i podążając za Nim. Zachowanie sekretu mesjańskiego Jezus nakazywać będzie jednak nie tylko demonom, ale także uzdrowionym i uczniom.