Syjon biblijny

Jest to fragment książki ks. Tomasza Jelonka pod tym samym tytułem, który zamieszczamy za zgodą Wydawnictwa WAM

ZNACZENIE PIERWOTNE

Pierwotnie Syjonem nazywana była twierdza Jebuzytów poło­żona na Ofelu, czyli wzgórzu pomiędzy doliną Cedronu a przeci­nającą późniejszą Jerozolimę doliną zwaną Tyropeon. Twierdza ta, choć współczesnemu obserwatorowi znajdującemu się na terenie Starego Miasta wydaje się usytuowana bardzo nisko, w odniesieniu do otaczających ją dolin stanowiła miejsce solidnie zabezpieczone stromymi stokami. Dlatego była jednym z ostatnich punktów oporu kananejskich tubylców i aż do czasów Dawida nie została zdobyta przez Izraelitów. Dopiero Dawid po objęciu rządów nad wszystkimi pokoleniami izraelskimi zdobył Syjon i tam założył swoją stolicę, nazywając ją Miastem Dawidowym (2 Sm 5, 6-9).
Kiedy syn Dawida, Salomon, na sąsiadującym od północy wzgó­rzu Moria zbudował świątynię dla Jahwe, nazwę Syjon rozciągnięto również i na to miejsce. Proces obejmowania tą nazwą coraz większego obszaru trwał nadal, tak więc w miarę rozbudowy Jerozolimy do całego tego miasta stosowano również określenie Syjon.
Na zakończenie Jubileuszowego Roku Odkupienia Ojciec Świę­ty Jan Paweł II wydał List apostolski Redemptionis anno na temat Jerozolimy jako świętego dziedzictwa wszystkich wierzących w Bo­ga. W Liście tym czytamy słowa: Jerozolima, zanim jeszcze stała się miastem Jezusa Odkupiciela, była historycznym miejscem biblijnego objawienia Boga, punktem, w którym, bardziej niż gdziekolwiek in­dziej, doszło do nawiązania dialogu pomiędzy Bogiem a ludźmi; była niejako miejscem spotkania ziemi z niebem [1].
Teologiczne znaczenie Jerozolimy - Syjonu pojawia się już w Sta­rym Testamencie. Naszym celem będzie obecnie prześledzenie tego teologicznego obrazu, który przygotowuje nowotestamentalne pa­trzenie na Syjon jako synonim Kościoła[2]. W Starym Testamencie Syjon i Jeruzalem (Jerozolima) to nazwy bardzo często występujące zamiennie. Przykładem tego może być paralelny dwuwiersz:

Chwal, Jerozolimo, Jahwe.
chwal Boga twego, Syjonie (Ps 147, 2).

Z tego powodu w dalszym ciągu nie będziemy rozróżniać tekstów o Syjonie i tekstów o Jerozolimie, jeżeli na ich podstawie da się od­tworzyć jeden wspólny obraz starotestamentalnej teologii Syjonu - Jerozolimy. Oprócz bowiem czysto geograficznej i czysto politycznej treści Syjon i Jerozolima najczęściej mają treść teologiczną[3], która nawiązuje do historycznej, a ujmuje ponadhistoryczną rolę stolicy Dawida i wzgórza Świątyni.

-----------------------------------------

[1] Jan Paweł II, Dzieła zebrane, tom III: Listy, Kraków 2007, s. 68.
[2] Por. T. Jelonek, Obraz Syjonu w Apokalipsie i w Liście do Hebrajczyków, Stu­dia Warmińskie 12 (1975), s. 493.
[3] Por. J. Schreiner, Sion-Jerusalem, (Studien zum Alten und Neuen Testament), Munchen 1963, s. 14.

«« | « | 1 | 2 | 3 | 4 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg