Ewangelista Starego Testamentu

Interpretacja Izajaszowego proroctwa

Znakiem (’ôṭ) od Boga dla Achaza miało być poczęcie i narodzenie się syna z panny. Osobliwością tego znaku miało być to, że matką będzie „panna”. W tekście hebrajskim występuje tutaj termin ‘almāh, który posiadał następujące znaczenia „dziewczyna na wydaniu; dziewczyna, która zdolna jest od zawarcia małżeństwa; młoda kobieta (aż do urodzenia jej pierwszego dziecka)”. Na uwagę zasługuje rodzajnik określony (hā), który poprzedza ów termin. To wskazuje, że kobieta określona wyrażeniem hā‘almāh, jest albo obecna, albo dobrze znana przez tradycję. Zaopatrzenie rodzajnikiem określonym jakiegoś terminu może go również odnosić do jakiejś klasy jednostek, a także do nieokreślonej grupy osób. Dokładny sens użycia tegoż zaimka można określić w oparciu o szerszy kontekst.

Sam termin ‘almāh należy wyprowadzić od rdzenia ‘lm - „być mocnym, być silnym”, oraz „być pełnym wigoru, osiągnąć wiek dojrzałości”. Etymologicznie zatem w słowie ‘almāh zawarty jest aspekt rączości i młodości oraz dojrzałości. Biorąc natomiast sposób użycia przez autorów biblijnych terminu ‘almāh, można zauważyć, że nigdy nie był on używany na określenie zamężnej kobiety, zaawansowanej wiekiem, czy też niepłodnej. Zawsze określał on kobietę młodą, dziewczynę zdolną do zamążpójścia. Dość istotny w tym kontekście wydaje się tekst Rdz 24,14-23, w którym termin ‘almāh został zestawiony z terminem bəṭûlāh - „dziewica, dojrzała dziewczyna bez doświadczeń seksualnych z mężczyznami”. Jednakże starotestamentalne użycie bəṭûlāh nie w każdym przypadku wskazuje na o dziewicę (zob. Jl 1,8), czyli „kobietę nienaruszoną seksualnie”. Warto zatem zauważyć, że w Rdz 24,16 termin  bəṭûlāh został dookreślony: „która nie obcowała jeszcze z mężem”. J.H. Walton, próbując zdefiniować znaczenie terminów ‘almāh i bəṭûlāh, podał następujące rozróżnienie: termin bəṭûlāh określa socjalny statut młodej dziewczyny, znajdującej się pod opieką ojca wraz ze wszystkimi implikacjami wieku i seksualności, jakie towarzyszą takiemu stanowi (por. Syr 42,9-10); natomiast termin ‘almāh należy odnieść do płodności i możliwości zrodzenia potomstwa. W takim ujęciu dziewczyna przestawała być bəṭûlāh w momencie, kiedy stawała się żoną; kiedy zaś stawała się matką, traciła status ‘almāh. W świetle tak zarysowanej semantyki obu terminów nie można jednoznacznie stwierdzić, że bəṭûlāh było technicznym określeniem dziewicy, natomiast ‘almāh - młodej kobiety.