Wizerunki maryjne

Kult Matki Bożej Bolesnej w Limanowej jest niezwykle żywy w ostatnich latach. W sanktuarium gromadzi się wielu pielgrzymów z różnych stron kraju, a nawet z zagranicy.

Drugim koronowanym wizerunkiem Matki Bożej Bolesnej jest obraz w Sanktuarium w Czarnym Potoku. Obraz „Czarnopotockiej Pani" znajduje się w ołtarzu głównym, ma kształt prostokąta o wymiarach 116,3 cm x 75,3 cm. Obraz namalowany jest techniką olejną na desce z drzewa modrzewiowego. Na górnej listwie wycięta jest data: 1649, która sugeruje czas powstania obrazu. Na obrazie Matka Boska Bolesna przedstawiona została w pozycji siedzącej. Zwrócona jest frontalnie do widza, podtrzymuje dłońmi spoczywające na jej kolanach martwe ciało Syna, podtrzymując lewą ręką ramię Jezusa, a prawą obejmuje Jego prawą rękę. Postać Zbawiciela o dużych rozmiarach, chociaż jest na pierwszym planie, to jednak równoważona jest kompozycyjnie postacią Matki Boskiej dzięki ogromnej, kolistej aureoli mającej kształt zachodzącego Słońca, które otacza dookoła jej głowę. Kolory tej aureoli nawiązują do barw zorzy, gdyż w kolorystyce odpowiadają barwom obrzeży tarczy słonecznej, jaki widzimy w pogodny dzień przed zachodem Słońca. W całej postaci, a przede wszystkim w twarzy ukazał artysta majestat bólu Matki, opłakującej męczeńską śmierć swego ukochanego Syna. Obraz jest pełen powagi i ekspresji religijnej, nic więc dziwnego, że od początku okoliczny lud szukał pociechy i ratunku w trudach swojego życia u Tej, którą cierpienie  i zdawałoby się zły los tak ciężko doświadczył. Obraz wydaje się posiada sygnaturę malarza tajemniczo opisaną inicjałami M I,

Kościół w Czarnym Potoku już od XV w. szczycił się posiadaniem obrazu Opłakiwanie, który obecnie znajduje się w Muzeum Diecezjalnym w Tarnowie, jako przykład małopolskiej szkoły cechowej tzw. Szkoły krakowsko-sądeckiej albo spiskiej[20].  Ufundowanie dla kościoła w Czarnym Potoku nowego obrazu „Piety”, która zastąpiła „Opłakiwanie Chrystusa”  być może było uwarunkowane pogłębiającą się w XVII wieku pobożnością maryjną. Nie ma pewności, czy „Pieta Czamopotocka” zaraz po namalowaniu w roku 1649 znalazła swoje miejsce w kościele. Być może przez dłuższy czas obraz znajdował się we dworze fundatora. Pierwsza informacja źródłowa o „Piecie” znajdującej się w czarnopotockim kościele przed rokiem 1714, znajduje się na odwrocie obrazu i w tłumaczeniu polskim brzmi: „W roku 1714 obraz ten został ozdobiony sukienką srebrną na polecenie Ks. Michała Feliksińskiego.