"Racz więc dać Twemu słudze serce pełne rozsądku" (1 Krl 3,9)

Wysłuchanie modlitwy Salomona

Jak zaznaczył autor biblijny, „spodobało się Panu, że właśnie o to Salomon poprosił” (1 Krl. 3,10). Upodobanie, jakie znalazła modlitwa Salomona w oczach Bożych, wynikało z faktu, że król nie poprosił o jakieś przyziemne rzeczy: długie życie, pomyślność, siłę, szczęście, bogactwo, potęgę dla swego kraju, zgubę dla nieprzyjaciół (por. 1 Krl 3,11: „[...] nie poprosiłeś dla siebie o długie życie ani też o bogactwa, i nie poprosiłeś o zgubę twoich nieprzyjaciół”)[28]. Jego modlitewna prośba była bardziej szlachetna: prosił o uzdolnienie do jak najlepszego pełnienia powierzonej sobie władzy królewskiej, którą ostatecznie miał wypełniać w imieniu Boga dla dobra narodu wybranego (por. 1 Krl 3,11: „[...] ale poprosiłeś dla siebie o umiejętność rozstrzygania spraw sądowych”). Bóg spełnił prośbę Salomona: dał mu „serce mądre i rozsądne”[29] (ḥāḵām wənāḇôn)[30] (1 Krl 3,12). Dar Boży okazał się bardziej obfity niż prosił czy też spodziewał się Salomon, gdyż zdolności, którymi obdarzył go Bóg, uczyniły go wyjątkowym władcą: „[...] podobnego tobie przed tobą nie było i po tobie nie będzie” (1 Krl 3,12). Ponadto Bóg użyczył mu darów, o które nie prosił: „I choć nie prosiłeś, daję ci ponadto bogactwo i sławę” (1 Krl 3,13). A zatem Salomon, którego modlitwa spodobała się Bogu, otrzymał od Niego taką obfitość darów, że żaden z królów nie mógł się z nim porównywać: „[...] tak iż za twoich dni podobnego tobie nie będzie wśród królów” (1 Krl 3,13). Bóg także zapewnił Salomona, że obdarzy go długim życiem, ale tę kwestię uwarunkował właściwym postępowaniem króla: „Jeśli zaś będziesz postępować moimi drogami, zachowując moje prawa i polecenia za przykładem twego ojca, Dawida, to przedłużę twoje życie” (1 Krl 3,14)[31].