"Racz więc dać Twemu słudze serce pełne rozsądku" (1 Krl 3,9)

Modlitewny dialog Boga z Salomonem ze strony Boga zakończył się pozytywną odpowiedzią, gdyż Bóg udzielił królowi obfitości darów; ze strony natomiast Salomona – wielkim dziękczynieniem, czego wyrazem były złożone przez niego ofiary całopalne (ʻōlôṯ) oraz „ofiary pokojowe” (šəlāmîm), określane również jako „ofiary wspólnotowe” (zob. 1 Krl 3,15). Składając te pierwsze ofiary, król chciał z pewnością podziękować Bogu za dar wyniesienia go na tron ojca Dawida oraz za wysłuchanie próśb w czasie modlitwy w Gibeonie. „Ofiary pokojowe” (šəlāmîm), które łączyły się z ucztą ofiarną[32], miały na celu zarówno oddanie cześć Bogu, jak i umocnienie oraz pogłębienie wspólnoty pomiędzy królem a całym jego ludem[33]. Wzmianka o „uczcie dla wszystkich jego sług” (zob. 1 Krl 3,15) może odnosić się do pełnej radości uczty, symbolizującej, że wszyscy słudzy Salomona mieli otrzymać udział w jego błogosławieństwach[34].

Modlitwa króla Salomona to przykład modlitwy władcy odpowiedzialnego za powierzoną sobie misję sprawowania władzy w państwie. Świadomy własnych ograniczeń, w swej modlitewnej suplikacji Salomon prosił Boga o umiejętności, które miały dać mu możliwość jak najlepszego sprawowania władzy królewskiej. Jego modlitwa spodobała się Bogu, gdyż nie prosił jedynie o rzeczy przyziemne (bogactwo, zdrowie, szczęście, potęgę). Dlatego Bóg obdarzył go obfitością darów – udzielił mu ich więcej niż nawet Salomon prosił czy też spodziewał się. Otrzymał zatem zarówno „serce mądre i rozsądne”, jak i bogactwo i sławę. Ponadto otrzymał obietnicę długiego życia, jeśli tylko będzie kroczył „drogami Bożymi”. W swojej modlitwie swą ufność Salomon całkowicie oparł na wielkiej łaskawości (ḥeseḏ gāḏôl) Boga. Otrzymawszy obfitość darów od Boga, Salomon nie zapomniał o wdzięczności. Warto wspomnieć, że modlitwa Salomona o mądrość posiada charakter typowej modlitwy biblijnej: jej autor najpierw odwołuje się do przeszłości (zob. 1 Krl 3,6), następnie przedstawia trudną sytuację, w jakiej się znajduje (zob. 1 Krl 3,7-8) i ostatecznie na tej podstawie prosi o pomoc, która dotyczy przyszłości[35].