Z Pisma Świętego wyraźnie wyłania się postać archanioła Michała jako obrońcy chwały Bożej wobec zbuntowanych aniołów, dziś obrońcy Kościoła, podobnie jak był nim dla Izraela za czasów Starego Przymierza.
Kim jest św. Michał? Imię archanioła, księcia niebiańskich zastępów, składa się z trzech części: Mi Kha El, co tłumaczy się jako: „Któż jak Bóg?”, a w Piśmie Świętym imię zawsze oddaje istotę tego, kto je nosi.
Imię „Michael” pojawia się w Biblii pięć razy. Po raz pierwszy występuje we wspaniałej wizji proroka Daniela:
Lecz książę królestwa Persów sprzeciwiał mi się przez dwadzieścia jeden dni. Wtedy przybył mi z pomocą Michał, jeden z pierwszych książąt. Pozostawiłem go tam przy królach Persów (Dn 10, 13).
W Księdze Daniela są jeszcze dwa inne cytaty:
Czy wiesz, dlaczego przyszedłem do ciebie? Jednak oznajmię tobie to, co zostało napisane w Księdze Prawdy. Teraz muszę znów walczyć z księciem Persów, a gdy skończę, wówczas nadejdzie książę Jawanu. Nikt zaś nie może mi skutecznie pomóc przeciw nim z wyjątkiem waszego księcia, Michała, [który] od pierwszego roku [panowania] Dariusza Meda stanowi dla mnie umocnienie i obronę (Dn 10, 20–22).
W owym czasie wystąpi Michał, wielki książę, który jest opiekunem dzieci twojego narodu (Dn 12, 1).
W Nowym Testamencie archanioł Michał pojawia się dwukrotnie – w Liście św. Judy (w. 9):
Gdy zaś archanioł Michał, tocząc rozprawę z diabłem, spierał się o ciało Mojżesza, nie odważył się rzucić wyroku bluźnierczego […].
I wreszcie w Apokalipsie św. Jana:
I nastąpiła walka w niebie: Michał i jego aniołowie mieli walczyć ze Smokiem. I wystąpił do walki Smok i jego aniołowie, ale nie przemógł, i już się miejsce dla nich w niebie nie znalazło (Ap 12, 7–8)
Z Pisma Świętego wyraźnie wyłania się postać archanioła Michała jako obrońcy chwały Bożej wobec zbuntowanych aniołów, dziś obrońcy Kościoła, podobnie jak był nim dla Izraela za czasów Starego Przymierza. Jego misja zwyciężenia szatana i zła trwa nadal w Kościele Chrystusowym.
Kult św. Michała Archanioła narodził się na Wschodzie, jest spuścizną po Synagodze i często zastępuje kulty pogańskie. Na Zachodzie rozprzestrzenił się bardziej w ośrodkach poddanych wpływom Bizancjum.
Historyk z V wieku Sozomenos twierdzi, że cesarz Konstantyn, po tym, jak ukazał mu się archanioł, wzniósł słynne sanktuarium poświęcone św. Michałowi na przylądku Hestie nad Bosforem. Kult Michała rozwinął się tam do tego stopnia, że już w VI wieku w Konstantynopolu i okolicach znajdowało się około dziesięciu poświęconych mu kościołów.
W Egipcie pierwsi chrześcijanie poświęcili Nil św. Michałowi i do dziś dwunastego dnia każdego miesiąca Koptowie w Etiopii odprawiają szczególny obrzęd ku jego czci. Również Longobardowie stali się propagatorami anielskiego kultu, zwłaszcza po zwycięstwie odniesionym 8 maja około roku 662 nad wojskami cesarza Konstantyna II w Siponto...
*
Powyższy tekst jest fragmentem książki "Św. Michał Archanioł. Na podstawie przesłań otrzymanych przez Salvatore Valentiego". Autor: ks. Marcello Stanzione. Wydawnictwo: Esprit.