Eschatologia

Nowy Testament jest przesiąknięty myślą o ostatecznym spełnieniu się Bożych zamysłów i obietnic. Ewangeliści zanotowali mowy Jezusa, które zwiemy eschatologicznymi. Język, w jakim są one wypowiadane, zawiera symbolikę wyrastającą z tradycji Starego Testamentu.

Z drugiej strony w wypowiedziach eschatologicznych nakładają się na siebie różne plany czasowe. To znaczy, że to, co ma się wydarzyć w nieodległej przyszłości, jest widziane równocześnie z wydarzeniami ostatecznymi.

Listy apostołów przeniknięte są ideą czasów ostatecznych. Zawierają przekonanie, że dla chrześcijanina one już się zaczęły w dniach pojawienia się Jezusa i już trwają oraz trwać będą do dnia Jego powtórnego przyjścia, zwanego paruzją.

To powoduje, że chrześcijanie czekają na kres dziejów nie jako na dzień klęski czy końca, ale dzień ostatecznego objawienia się chwały sprawiedliwego Boga. Wołają „Przyjdź, Panie Jezu!”.

OTWÓRZ:

MK 13; HBR 1, 1N; 2 TES 2, 1-12.