Tak - w bólu łatwiej rozmawiać z kimś, kto też doświadczył tego. A często nawet nie potrzeba rozmowy.. wystarczy, że jest obok i wie, co przeżywamy..

Trudno jest mi się zgodzić z autorem Listu do Hebrajczyków, mówiącym: "Chrystus podczas swojego życia doczesnego z głośnym wołaniem i płaczem zanosił gorące prośby i błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci..." Dlaczego? Bo Jezus żyjąc na ziemi znał swoje zadanie, jakie Bóg Ojciec na Niego nałożył. Znał pisma Proroków, miał kontakt duchowy z Bogiem. Jeśli zapłakał, to nad Jerozolimą dążącą do upadku w wierze. Nad sobą się nie użalał, znosił cierpienia jakie ludzie mu zgotowali. Pozwolił się ukrzyżować, przyjmując postawę baranka. Jezus był i jest Bogiem, a to oznacza, że ból i cierpienia wpisane są w Jego Jestestwo.