Tesaloniczanie byli pierwszymi odbiorcami Pawłowej korespondencji.
„Wraz ze wszystkimi Jego świętymi”. Czyli z kim?
Dwa razy podczas seminaryjnej formacji, najpierw podczas święceń diakonatu, a potem prezbiteratu, każdy z kandydatów podchodzi do biskupa, który udziela tych święceń, by mogli przyrzec ordynariuszowi cześć i posłuszeństwo.
Kapłaństwo, czyli służba, której istotą było składanie ofiar na ołtarzu – najpierw w przenośnym przybytku, a potem w świątyni jerozolimskiej – w Izraelu nie stanowiło odpowiedzi na głos powołania, ale było kwestią wyboru przez Pana Boga mężczyzn z jednego z dwunastu pokoleń.
Autor Listu do Hebrajczyków pokazuje absolutną wyższość kapłaństwa Chrystusa nad ludzkim kapłaństwem doby Starego Testamentu.
Kapłan, który składa ofiarę, jest pośrednikiem między Bogiem a człowiekiem.
Co dziś jest obrazem bogactwa?
W naszym patrzeniu na czas pierwotnego Kościoła dominuje idealizm.
Marcin Luter nazwał List św. Jakuba „słomianym listem napisanym przez Żyda, który rzadko wspomina o Chrystusie”.
Nowy Testament zna ich bowiem trzech.
Spożywaj Chleb słabych, Pokarm pielgrzymów, Ucztę głodnych, Nadzieję pogrążonych w ciemności, Lekarstwo zranionych, Moc upadających.
Rozumem nie potrafimy ogarnąć istoty Boga. Wiemy za to, rozumiemy, kim jest dla nas, jaki jest dla nas.
Garść uwag do czytań na święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana roku B, z cyklu „Biblijne konteksty”.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.