Z Chrystusem po Paruzji

Tak więc i człowiek, i całe stworzenie „wzdychają", „ocze­kują" - cierpią i mają nadzieję przyszłej chwały. Przyszła chwa­ła stworzeń - podobnie jak ich cierpienie - pozostaje w relacji z ostatecznym uszczęśliwieniem człowieka i będzie udziałem stworzeń, całego wszechświata, w chwale dzieci Bożych^[17].

Zmartwychwstanie wiernych na końcu czasów i związany z tym udział wierzących i całego stworzenia w chwale Chry­stusa (Kol 3,4; Rz 8,17) będzie ostatnim darem z wszystkich darów udzielonych wiernym. Bóg wydał Syna za wszystkich, którzy w Niego wierzą: „jakże miałby im wraz z Nim wszyst­kiego (ta panta) nie darować" (Rz 8,32). Rzeczownik ta panta („wszystko") oznacza tu to wszystko, co w czasie wypełniania się przeznaczenia człowieka wymaga dopełnienia, a więc oznacza wszystko, co potrzebne jest do osiągnięcia chwały wiecznej; oznacza też samą chwałę życia przyszłego^[18]. To „wszystko" bę­dzie darowane wiernym przez Ojca razem „z Nim", dokładniej - będzie darowane „w Nim", ponieważ przyimek syn ma w Rz 8,32 sens przyimka en. Wierzący otrzymali bowiem „wszyst­ko" wraz z zejściem Chrystusa na ziemię, w Jego życiu, śmierci i zmartwychwstaniu^[19].

„W Chrystusie", „przez Chrystusa", „z Chrystusem" każdy wierzący, który współumarł w chrzcie i współożył z Nim do nowego życia, który współumierał i współzmartwychwstawał z Nim podczas ziemskiego życia, ten wierzący współzmartwychwstanie po paruzji Chrystusa i weźmie udział w Jego chwale; będzie królował „razem z Nim" (syn autō) w życiu wiecznym.

-------------------------

[17] St. Breton, Saint, Paul, 88.
[18] A. Viard, Epitre aux Romains, 107.
[19] K. Romaniuk, List do Rzymian, 190; H. Schlier, Der Römerbrief, 276-277; M. J. Lagrange, Saint Paul Epitre aux Romains, 218-219.