Jest jeden Bóg w misterium liturgii

Działania Trójcy świetej stanowią proototyp działań w świętej liturgii. Skupienie się wierzących na liturgii nie jest tylko aktem umysłu, lecz całego człowieka, co wyraża się także w przyjmowanych postawach. Kult latreutyczny oddawany osobom Boskim to absolutny, kult adoracji, w którym Bóg jest Najważniejszy i Pierwszy. Liturgia jest światem osób, równocześnie światem konstytuującym osobę człowieka poprzez polifonię świąt, uroczystości, wspomnień, poprzez poetykę rytuału, poprzez słowa, postawy, aklamacje, np. tak często zachodzące w liturgii: „Alleluja”(chwalcie Pana), „Amen”, (niech się tak stanie jak Bóg chce), por. Jezusowa modlitwę w Getsemani: Ojcze/…/, niech się stanie tak jak Ty chcesz, nie Ja” (Mt 26,39);„Bogu niech będą dzięki”, i inn. Prawdą pozostaje stwierdzenie jednego z autorów, że Abba i Amen to pra słowa Jezusa Chrystusa, misterium Jego modlitwy, i podstawowe wyrażenia chrześcijan, najdroższe dziedzictwo ludzkości. To przecież całe misterium zbawienia sprawowane w liturgii rozpoczęło się od „tak Ojcze” Syna Bożego. Jak Jezus jest wiecznym Amen (Obj.3, 14), tak również odkupieni w Chrystusie w mocy Ducha Świętego powinni nie tylko wypowiadać Amen, ale jednocześnie stawać się Amen, żywym Amen, ono jest doskonałym czynem szczęścia wiecznego, osobistą odpowiedzią na kochające działanie Boga, powinno obejmować cała egzystencję chrześcijanina, stanowi ono bowiem istotą wiary, wskazuje priorytet Boga i Jego łaski. Abba jest słowem wiary par excellence.

Sw. Augustyn w mowie 363 mówił, że każdy czyn chrześcijan powinien być Amen i Alleluja w rytmie serca, tak jak nieustannie Bóg Ojciec mówi do nas „moje dziecko”. W Aktach św. Jana (3 w.) anonimowy autor podaje następująca modlitwę, poprzedzając ją stwierdzeniem, że Pan kazał im stworzyć koło, trzymać się za ręce i odpowiadać Amen.:

Chwała niech będzie Ojcu- -odp. Amen

Chwała niech będzie Tobie Logosie- odp. Amen

Chwała niech będzie łasce- odp. Amen

Chwała niech będzie Tobie Duchu – odp. Amen

W poniższej refleksji chciałbym ukazać najbardziej istotne rysy obrazu działającego Boga w liturgii.Jest to jednak zadanie na kilka tomów, z konieczności wskazując rysy obrazu Boga w liturgii trzeba ograniczyć się do najważniejszych sformułowań szczególnie w Modlitwach Eucharystycznych, która jest ośrodkiem i szczytem całej celebracji Mszy świętej, oraz wskazać na konsekwencje wynikające z wiary w jednynego Boga, który jest!.

Modlitwa Eucharystyczna (cd.ME), jest modlitwą dziękczynienia i uświęcenia- jak ją określa „ „Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego” w nr 78 i 79. Rozpoczyna się ona dziekczynieniem-wyrażonym zwłaszcza w prefacji, a kończy tzw. doksologią czyli uwielbieniem Boga, które uczestnicy potwierdzaja aklamacją Amen.

Wspomniana doksologia brzmi: ”Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie Tobie Boże Wszechmogący w jedności Ducha Świętego wszelka cześć i chwała przez wszystkie wieki wieków”. W niej wyraża się najpełniej sens sprawowanej Eucharystii. W liturgii wszystkie modlitwy kieruja się ad Patrem – do Boga Ojca, per Christum- przez Chrystusa, in Spiritu Sancto – w Duchu Świętym.A więc tajemnica jednego Boga w trzech osobach

Znany i ceniony benedyktyn liturgista Cipriano Vagaggini użył wyrażenia i rozpracował je „ dialektyka trynitarna”, uwyraźniająca Trójcę świętą : A Patre per Filium Jesum Christum, in Spiritu Sancto ad Patrem. A więc wszystko bierze poczatek od Boga Ojca przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świetym i zmierza do Boga Ojca. Katechizm Kościoła Katolickiego ( w dc. KKK) w nr 1077 przypomina,:”Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich – w Chrystusie.W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem.Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym”(Ef 1,3-6). W Jezusie Chrystusie poznajemy Boga Ojca i Ducha Świętego. Liturgia stanowi dzieło trzech Osób. W odniesieniu do działana ad extra oby Trójcy Świętej działają razem (in unum). Jedność działania w dziele zbawienia jest wielokrotnie wyrażona w Nowym Testamencie. Chrystus podkreśla jedność swego działania z działaniem Ojca: „Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł” (J 14, 10; por. 5, 19). Trzeba stwierdzić,że jest prawdą istotnie objawioną i dogmatycznie zdefiniowaną, że wszystkie czynności skierowane na zewnątrz są wspólne trzem Osobom Bożym (DS 618, 3326). Ojciec, Syn i Duch Święty [...] są jednym wszystkich rzeczy początkiem, stwórcą wszystkiego, co widzialne i niewidzialne.