Jest jeden Bóg w misterium liturgii

Bóg jako Darczyńca ukazuje się w fakcie daru Ducha Świętego na zgromadzenie. Duch święty jest pierwszym darem dla wierzacych, dopełniającym wszelkiego uświęcenia (IV ME). On przede wszystkim jest Ojcem Syna, którego wysyła, On zaprasza do "stołu Ojca", organizuje Eucharystię, karmi Ciałem i Krwią Chrystusa. Jest obecny w swoim Jednorodzonym. On czyni z uczestników liturgii zgromadzenie zdążające do wiary, głębszego jej poznania, a więc postępu w wierze.

Bóg Ojciec jest także źródłem wszystkich darów: Pater donorum omnium (Msza dziękczynna za otrzymane dary) źródłem wszelkiego dobra (uroczystość Bożej Rodzicielki, modlitwa nad darami) które stały się udziałem Kościoła w Chrystusie, a które Duch Boży komunikuje w celebracji liturgicznej."od Ciebie pochodzi wszelka doskonałość" (22 niedziela wciągu roku, kolekta) Wszystko jest błogosławieństwem Bożym, przypomina Katechizm kościoła Katolickiego (nr.1079): "Od początków aż do wypełnienia się czasów cale dzieło Boże jest błogoslawieństwem. Od liturgicznego poematu o pierwszym stworzeniu aż do pieśni Jeruzalem niebieskiego, natchnieni autorzy głoszą zamysł zbawienia jako wielkie błogosławieństwo Boże". Rzeczywistość pierwszeństwa Boga Ojca wyrażona jest przez charakterystyczne względne połaczenie qui, który- z wymienieniem konkretnego dzieła zbawczego. Wyrażnie zanacza Mszał, że Bóg jest Stwórcą świata-"Mundi Conditor" (Błogoslawieństwo we Mszy za nowożeńców), wierzymy w Boga Stwórcę nieba i ziemi” Credo).

Chcę powiedzieć, że Boże ojcostwo jest klamrą spinającą działania liturgiczne. Bóg Ojciec w liturgii :obecny, nowy, zaskakujący w miłości, każdego ranka inny, kochający, odwiecznie rodzący Syna. Syn jest rodzony w miłości czyli w Duchu Świetym. Mistrz Eckhart odważył się napisać, że "największą aspiracją Boga jest rodzenie".

Stwierdzenia te winny stanowić i umocnienie i zachętę zwracania się do Boga przez Abba, Ojcze.Czynił to sam Jezus Chrystus.W Ewangeliach zachodzi to słowo 176 razy. Było ono ostatnim słowem Jezusa przed śmiercią. Zbawiciel polecił: „Wy zatem tak się modlić będziecie” Ojcze nasz…(Mt 6,9; Łk 4,2; Mk 14,36)).Kto Boga ma za Ojca wszyscy inni są jego bracmi i siostrami.Przywołajmy zdanie św. Pawła „…otrzymaliście ducha przybrania za synow, w którym możemy wołać Abba,Ojcze’(Rz 8,15),”Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego,który woła Abba,Ojcze”(Gal 4,6). Nie dziwimy się,że w modlitwach liturgicznych w Mszale wyrażenie Ojciec- Pater ,oczywiście z wieloma przymiotnikami, zachodzi 219 razy. Abba to prasłowo chrześcijan.Abba nie mówi o kierowaniu się przez Boga parwami ojcostwa, czy macierzyństwa, lecz przez spotkaniem, zdumiewającą bliskość, i tak nauczał Jezus, bez Jezusa Chrystusa nie ma takiego Ojcostwa.

B.Bóg Ojciec w liturgii jest tym, który p r z y j m u j e.

W liturgiii dokonuje się "święta wymiania".Bóg czyni Dar w Jezusie Chrystusie, który zwrócony ku Ojcu ponawia swoje oddanie (ofiarę) i w to swoje oddanie się Ojcu włącza swoją Oblubienicę- Kościół. Jeuzs Chrystus jest najdoskonalszym darem, ofiarowanym Bogu Ojcu. Bóg tę ofiarę przyjął i nieustannnie przyjmuje.Uczestnicy Liturgii Eucharystycznej kształtowani przez słowo Boże, posilani przy stole Ciała Pańskiego, składają Bogu przez ręce sprawującego Eucharystię, hostię nieskalaną i sami uczą się samych siebie składać w ofierze za pośrednictytwem Chrystusa (por. KL 48). To Jezus Chrystus, nie składane dary czy ofiary. jest Pierwszym i Jedynym Darem wierzących, dary wierzących są wyrazem gotowości (uczenia się) uczestników złożenia siebie samych Bogu.

C. Bóg Ojciec jest też, tym, który o c z e k u je.

Jest oczekiwaniem, jako Pater futuri saeculi- Ojciec przyszłego wieku- Ojciec Wieczności (Tł. pol.) Uroczystość Bożej Rodzicielki). Cały czas Kościoła jest czasem adwentu, czasem długiego czekania. Celebracja liturgiczna jest udzialem w liturgii nieba i uwielbienie Boga Ojca. Ta postawa Ojca oczekująca swoich dzieci w Synu jest źródłem dynamizmu liturgii. W aklamacjach po przeistoczeniu wypowiadamy te lub podobne słowa zawierające tę samą treść:”głosimy śmierć Twoją Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale”,w ruchu neaktechumenalnym śpiewane jest na głosy „maranatha”,”Przyjdź Panie Jezu” (Ap 22,20)..

Jeżeli Bóg Ojciec jest: Źródlem liturgii, Przyjmującym i Oczekującym oznacza to, że liturgia powinna być:

- świadkiem Transcendentnego w świecie przenikniętym immanentyzmem;

- działaniem zbawiania całego świata w uwielbieniu i dziękczynieniu i

- zaproszeniem do podejmowania drogi życia zgodnie z wolą Odwiecznego.