Jest jeden Bóg w misterium liturgii

Takiemu imago Dei winno odpowiadać : Tyś jednie swięty, wielki- Chrześcijanstwo jest doksologiczne tzn uznaniem chwały Bożej niezbywalnej, transcendentnej, uznaniem pełnym miłości i wiary, Tobie wszelka cześć i chwala.

Obywatele rzymscy raz do roku zobowiązani byli do wypowiedzenia stwierdzenia: cesarz jest panem. Gest ten połaczony był ze spaleniem kruszyny kadzidła. Chociaż wspomniany gest był wyrazem lojalności bardziej niż aktem kultu. Chrześcijanie zdecydowanie odmawiali spełnienia go, Ich confessio wyrażało się Tys Panem, Tyś Najwyższy- Tu solus altissimus. Wydaje sie, że współczesne kłanianie się techniczym bogom ("Komputerze przemów”) każe tym mocniej akcentować Jednie Tyś Panem. Trzeba dowartościować Chwala na wysokości Bogu, nieporozumieniem jest odmawianie hymnu.

Imago Dei jako przyjmującego sugeruje: ofiarujmy Tobie, przyjmij Tibi offerimus

Suscipiat, „niech Pan przyjmie”, Tobie samemu (Bogu) składamy ofiarę. Soli Deo – sammemu Bogu. Warto jeszcze raz podkreślić wyrażenie, jakiego u żywa KL mówiąc o składaniu siebie w ofierze, wierni „uczą się składać samych siebie w ofiaerze”. Oddanie się Bogu to akt niesłychanej wagi. Kościół nie wkłada w liturgii w usta wiernych „oddaję się”, oznacza ono bowiem całkowite zdanie się na wolę Bożą, zgodę na reżyserowanie swojego życia przez działanie samego Boga. To podpis carte blanche, na której będzie pisał Wszechmogący, Kochający człowieka Bóg. Należy kontrolować sformułowania we wprowadzeniach do Mszy.

Imago Dei to wreszcie wołanie Przyjdź Panie. Maran- atha. Potrzeba pilnie ukazywania zdrowej eschatologii. Przyjścia Boga w Chrystusie. Ikonografia ukazuje zwykle paruzję jako Chrystusa przychodzącego na obłoku. Obłok zaś oznacza dobroczynną obecność Boga jako chwaly.

Sprawowanie liturgii wielbi Boga, składa Mu ofiarę uwielbienia i oczekuje dnia przyjścia Pana w chwale bez autonomizowania działania poszczególnych osob Boskich. Takie oddzielanie wykrzywia bowiem widzenie chrześcijaństwa, prowadzi do dużych trudności w interpretacji zbawienia, np. idei składania przez Chrystusa okupu, czy surowego obrazu Boga Ojca skazującego swego Jedynaka na śmierć.

Wielkość Boga, uwielbienie Go nie konkuruje ze sprawami człowieka, z obowiązkiem czynienia sobie ziemi poddaną. Autor Ja - Ty, Martin Buber charakterystycznie zauważył, że człowiek staje przed Bogiem nie po to, by sie Nim zajmować, lecz by podjąć zamysł Boga, Jego plan miłości w odniesieniu do świata. Miłujący pełni wolę Umiłowanego, wtedy rodzi się prawdziwa relacja osobowa. W przypadku natomiast traktowania Boga jako przedmiotu relacja ta jest przedmiotowa (francuzi mówią Dieu- Cela. Wspominając o chwale Boga- uwielbieniu Go, zauważyłem, że słowo „gloria” znaczy także opinia, honor.Uczestnictwo w liturgii konsekwentnie domaga się troski o właściwą „opinie”, obraz Boga, w konkretnych, współczesnych warunkach egzystencji.

Rozumowanie to należy uzupełnić stwierdzeniem, że całe działanie Boga Ojca w swoim Synu miało na uwadze dobro swiata- Ciało wydane za was, Krew wylana za zbawienie. Jezus został zrodzony dla ludzi, do nich posłany. Wskrzeszając Jezusa z martwych, w zmartwychwstaniu, nie po zmartwychwstaniu, Bóg wysyła Go do swiata: "Dla was w pierwszym rzędzie wskrzesil Bóg Sługę swego i posłał Go, aby błogosławił wam w sprawie odwrócenia się każdego z was od swoich "grzechów"(Dz 3,26), por także 2 Kor 5,15).

Mówiąc o Bogu i Jego działaniu,chcemy nieustannie pamiętać, że chociaż Bóg jest nieogarniony, nieprzenikniony do końca, to jednak pomiędzy sercem człowieka który miłuje i Duchem Świętym, który jest miłością istnieje głęboka zgodność. Miłość Boża rozlana jest w sercu człowieka przez Ducha, ktory jest nam dany (Rz 5,5). Ta miłość jest zbliżeniem łaski Boga, misterium Ojca. "Kto miłuje zrodzony jest z Boga" ( 1 J 4,7). Ona jest kluczem do misterium Ojca. Równocześnie nie można zapominać, że misterium Boga Ojca jest pełne paradoksów:

- Transcendencja jest równocześniu immanencją,

- potęga ujawnia się w słabości,

- świętość wynosząca Boga ponad wszystko, jest bliska miserii grzesznika,

- sprawiedliwość objawia się w miłości.

- męka- passio prowadzi do paschalnej radości, staje się gloriosa passio.