Biblijni przewodnicy po Adwencie

W okresie Adwentu naszymi przewodnikami są przede wszystkim Najświętsza Maryja Panna, prorok Izajasz oraz Jan Chrzciciel.

Liturgia Adwentu eksponuje szczególnie rolę Maryi, matki Zbawiciela, która jawi się jako gwiazda zaranna zapowiadająca koniec nocy oczekiwania i bliskość wschodu Jego przyjścia. Adwentowy kult maryjny wyraża się w Roratach – Mszy św. odprawianej przed wschodem słońca, o świcie ku czci Najświętszej Maryi Panny. W czasie tej Mszy zapala się osobną, przystrojoną świecę roratnią – symbol Maryi, Najświętszej Matki – która wydaje na świat Najcudowniejszą Światłość – Jezusa Chrystusa.

Nazwa Roraty pochodzi od pieśni na wejście (introitu) rozpoczynającej się słowami „rorate caeli desuper” (spuśćcie rosę niebiosa). Maryja jawi się jako wzór adwentowego oczekiwania jako córa Izraela, Matka Jezusa i Matka Kościoła. Wraz z Izraelem oczekiwała na Mesjasza – Emmanuela, który wzrasta i rozwija się po zwiastowaniu w jej łonie. Wraz ze swoim Synem Jezusem oczekiwała na Godzinę Chwały, w której ludzkość pogrążona w ciemności grzechu poprzez misterium paschalne mogła ujrzeć otwarte bramy raju! A wraz z Kościołem oczekuje na chwalebne przyjście Pana w ostateczny Dzień Pański.

Maryja jest swoistą Ikoną oczekiwania, w której w jakiś sposób wpisuje się oczekiwanie całej ludzkości i każdego z nas z osobna. Co przeżywa w swoim sercu – to misterium chyba najlepiej oddaje strofa poetycka:

W Twoim fiat odwieczne Słowo staje się Ciałem

Ziemia składa pocałunek Niebu

Kropelki deszczu zraszają pustynię

Góry tańczą walca z dolinami

Pochylasz się w swym milczeniu

Aby dotknąć Nieskończoności

W cichym powiewie wiatru

Czujesz obecność Ducha

W dziewiczym zadziwieniu

Stajesz się Rodzicielką Słowa

Tabernakulum  Miłości

Sanktuarium Prawdy

Kotwico Nadziei

Ty pierwsza usłyszysz płacz Zbawiciela

I Jego najpiękniejsze słowo – Mamo…

                        (M.S. Wróbel, Biblijne tajemnice różańca, Lublin: Gaudium 2013)