Jeszcze więcej ewangelicznej radości

Mt 6, 7-15 Modlitwa Pańska
Dla każdego wierzącego człowieka modlitwa jest wciąż zadaniem, z którym trzeba się borykać każdego dnia od nowa. Czasem posługujemy się w niej słowami – własnymi, bądź ułożonymi przez kogoś. Niekiedy znów  wystarczy ufne trwanie przed Bogiem.  Trzeba uważać, by nie było ono  tylko  lenistwem i marnowaniem czasu.  Modlitwa, której Bóg nie wysłucha od razu i to według naszej myśli, bywa nieraz powodem osłabienia wiary, a nawet odejścia od Chrystus i Kościoła. Nie wysilajmy się na jakieś nadzwyczajne formy! Mamy się modlić tak, jak potrafimy, a nie tak, jak nie potrafimy. Jeśli można tak powiedzieć, planem modlitwy niech będzie Modlitwa Pańska, przekazana przez Jezusa. Zwróćmy przy tym uwagę, że tylko jedna prośba została przez Jezusa rozwinięta i skomentowana. Chodzi o  przebaczanie. A więc tę sprawę Jezus uważa za szczególnie ważną. A jak ja praktykuję przebaczenie, przyjmowanie przebaczenia i przepraszanie w moim życiu osobistym?

Mt 7, 15-20 Fałszywi prorocy
O wiele łatwiej jest dawać sobie radę ze złem, które występuje  z otwartą przyłbicą, niż ze złem  ukrytym pod pozorami dobra. Jest ono trudne do odkrycia i do zwalczenia. Zaczęło się już w raju, kiedy szatan wystąpił jako przyjazny doradca, starający się o to, by pierwsi rodzice mieli pełniejsze rozeznanie rzeczywistości, w której żyli.

 Oczywiście trudno jest podejrzewać każdego życzliwego człowieka o dwulicowość i obłudę. Nawet zasada prawna mówi wyraźnie: Zakłada się, że każdy człowiek jest dobry, dopóki mu się czegoś przeciwnego nie udowodni. Takie założenie nie musi jednak iść w parze z łatwowiernością i naiwnością. Doświadczenie uczy, że tylu ludzi i to z bardzo różnych środowisk nie zasługuje dzisiaj na zaufanie, a kolejne odkrycia zła są często porażające. W tej trudnej rzeczywistości trzeba jednak wciąż zaczynać od siebie i prosić Ducha Świętego, by pomógł nam zawsze być czytelnymi dla innych. Niech owoce naszego postępowania świadczą zawsze na  naszą korzyść. Na korzyść prawdy i miłości.

Mt 9, 32-37 Jezus lituje się nad ludźmi
Nawet ateistyczne  środowiska, jeśli przyjmują istnienie Chrystusa jako fakt historyczny, przypisują Mu bardzo chętnie rolę pierwszego rewolucjonisty. Oto działacz społeczny, czy trybun ludowy, który  Sam ubogi,  rozumiał się doskonale z ludźmi prostymi, często krzywdzonymi i przez swoich i przez rzymskich okupantów. Piętnował natomiast bez miłosierdzia złe postępowanie warstw możnych, zwłaszcza ich obłudę, czym zyskiwał sobie uznanie tłumów. Coś w tym jest, ale trzeba pamiętać, ze rewolucja Chrystusa to rewolucja miłości. Miłości wymagającej, której celem było doprowadzenie do zbawienia każdego. I biednego i bogatego. W dziele zbawczym muszą być pomocni ludzie i dlatego Jezus pragnąc dla swego  ludu większej ilości pasterzy z prawdziwego zdarzenia, usilnie zachęcał do modlitwy w tej intencji! Podzielajmy troskę Jezusa o ludziach, którzy dzisiaj są porzuceni i znękani. Modlitwą i czynem odnawiajmy oblicze tej ziemi.

Mt 11, 25-27 Tajemnice królestwa objawione prostaczkom
Pierwszych Rodziców można by chyba zaliczyć do mądrych i roztropnych. Wspaniale wyposażeni przez Boga, obdarzeni jasnym umysłem i wolą bardziej skłonną do dobrego, zasługiwali na stwierdzenia Boga : i widział, że było dobre.  A może lepiej byłoby dla nich i dla nas, by byli prostaczkami? Prostaczek przyjąłby polecenie Boga po prostu i nie dyskutowałby nad nim z byle gadem.

Prostaczek, to nie znaczy prostak. Nie można pochwalać głupoty, ale mędrkowanie nie jest też postawą wobec wielkich tajemnic Bożych. Wiara ma być  rozumna, ale nie wyrozumowana. Rozum musi uznać, że nie wszystko w tym życiu jest dla niego dostępne. Próby poprawiania Pana Boga, czy zastępowania Go w urządzaniu świata, niczego dobrego nie przyniosły i przynieść nie mogą. Oddajmy nasze problemy i dociekania z zaufaniem w ręce Boga dobrego i mądrego. Pamiętajmy, że i nauka, im bardziej rzetelna, tym bardziej rozumie, iż ma granice, których się nie przekracza.

***

Leon Knabit OSB, Radość ewangeliczna, Wydawnictwo Benedyktynów TYNIEC