Odnajdując Jezusa Chrystusa w psalmach

Tak więc można powiedzieć, że Nowy Testament dostrzega w Psalmie 118 pewne treści wiążące się z wydarzeniami męki i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.

Ewangeliczny opis tryumfalnego wjazdu Jezusa do Jerozolimy (Mt 21,9) nawiązuje do końcowej części Psalmu 118 (ww. 25-27). Radosne okrzyki uczestników wiwatujących na cześć Jezusa zawierają słowo „hosanna” (Mk 11,9; Mt 21,9), pochodzące z liturgii Święta Namiotów, której częścią była modlitwa słowami Psalmu 118. Werset 25 tego dziękczynnego hymnu rozpoczyna błagalne wołanie psalmisty: „O PANIE, wybaw!”. Znajdujący się w tym sformułowaniu hebrajski tryb rozkazujący hôšîʽā(h) nnā’, oznaczający dosłownie „wybaw”, który w greckiej transkrypcji otrzymał krótszą formę hōsanna jest jednocześnie wołaniem o ratunek i pochwalnym okrzykiem[16]. Egzegeci sugerują, że to radosne dziękczynienie za jesienne zbiory zboża i winogron, jakie miało miejsce podczas Święta Namiotów, z biegiem czasu nabierało coraz bardziej charakteru uwielbienia, stąd też entuzjastyczne wołanie „hosanna” mogło w I wieku funkcjonować jako świąteczny okrzyk uwielbienia i oznaczać: „chwała”[17]. Z kolei mesjańskie zawołanie pochwalne: „Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie”, przywołujący inne słowa Psalmu 118: „Chwała temu, który przychodzi w imię PANA!” (Ps 118,26a), wskazuje, że Bóg przez Jezusa realizuje swój zbawczy zamysł. Pełne odczytanie starotestamentowego przesłania tego wyznania (Ps 118,26a) dokonało się w świetle tajemnicy zmartwychwstania Chrystusa, która odsłoniła nadprzyrodzony charakter dzieła zbawienia, wykluczając tym samym polityczny aspekt mesjańskich oczekiwań Izraela[18]. Trzeba w tym miejscu dopowiedzieć, że kiedy Jezus, świadom zbliżającej się śmierci, zapowiada opuszczenie ziemi Izraela, który odtrącił zbawczą miłość Boga, oznajmia jednocześnie mieszkańcom Jerozolimy ponowne przyjście Syna Człowieczego, odnosząc do siebie wspomniane słowa Psalmu 118,26a: „Odtąd Mnie już nie ujrzycie aż do czasu, gdy powiecie: Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie” (Mt 23,39). Warto też wspomnieć, że atmosferę uroczystego wjazdu Jezusa do Jerozolimy w pewien sposób uzupełnia rzucanie pod stopy Króla-Mesjasza (Mt 21,8) odciętych gałązek, które także pojawiają się w opisie rytu liturgicznej procesji w Psalmie 118,27b: „Zarządźcie procesję z gałązkami aż do rogów ołtarza”[19].