Odnajdując Jezusa Chrystusa w psalmach

W takim razie nasuwa się pytanie, czy w samym 146 Psalmie znajdują się przykłady świadczące o wierności Boga?

Ponieważ Bóg będąc wierny zawartemu ze swoim ludem przymierzu nieustannie przychodzi mu z pomocą, dlatego też psalmista wymienia teraz zbawcze czyny Bożej potęgi (ww. 7-9). Autor Psalmu 146 przechodzi od wielbienia Boga za stwórcze dzieło wszechświata do historii, w której także objawia się Boża moc wobec człowieka[12]. Początkowe frazy hebrajskiego tekstu opisują Bożą aktywność przy pomocy imiesłowów (ww. 6c-7b). Najpierw psalmista wychwala Boga, który pomaga ofiarom wyzyskiwanym przez, wymienianych już wcześniej (w. 3), możnowładców. Bóg „bierze w obronę pokrzywdzonych” (w. 7a), którym przywraca sprawiedliwość, wydając korzystny dla nich wyrok (hebr. mišpāṭ), co świadczy o Jego wierności (hebr. ʼemet)[13]. Na Bożą sprawiedliwość wskazują także dalsze czyny zbawcze. Autor psalmu przypomina, że sprawiedliwy Bóg „daje pokarm zgłodniałym” (w. 7b). Słowa psalmisty przywodzą na myśl troskę o Izraela, którego Bóg karmił zarówno podczas pustynnej wędrówki do ziemi obiecanej (Ps 107,5), jak i w czasie powrotu z babilońskiego wygnania (Iz 49,10). Bożą wierność i niezawodność działania potwierdza następne stwierdzenie psalmisty, że: „PAN uwalnia więźniów” (w. 7c). Począwszy od tego sformułowania hebrajski tekst wyraźnie określa podmiot zbawczych czynów, używając własnego imienia Boga Izraela – Jahwe („PAN”; ww. 7c-9). Boże działanie na korzyść zniewolonych można rozumieć zarówno dosłownie, jak i przenośnie, gdyż w równym stopniu dotyczy więzionych oraz wygnanych (Iz 42,7; 49,9; 61,1). Otwieranie przez Boga oczu niewidomym (w. 8a), o którym psalmista wspomina w dalszej kolejności także wiąże się z wyzwalaniem przebywających na wygnaniu (Iz 42,7.16.18). W pierwszej pieśni o słudze Pana w Księdze Izajasza można przeczytać o misji posłańca, którego powołał Bóg, aby: „otworzył oczy niewidomym, więźniów wyprowadził z zamknięcia i uwolnił z lochu pogrążonych w ciemności” (Iz 42,7). Więzienie i ślepota mogą w tym kontekście symbolizować wygnanie, a także wszystkie próby i doświadczenia, przez które przechodzi człowiek[14].