Czas narodzin Jezusa Chrystusa

Zatem obok śmierci króla Heroda dużą pomocą w ustaleniu roku narodzin Jezusa jest Łukaszowa wzmianka o spisie ludności, jak również informacja Ewangelii Mateusza o gwieździe, która prowadziła mędrców do Betlejem.

Pisząc o spisie Łukasz przekazuje, iż „pierwszy spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz” (Łk 2,2). Informacja o spisie zarządzonym przez Publiusza Sulpicjusza Kwiryniusza nastręcza nieco trudności. Spis bowiem zarządzony przez gubernatora Syrii odbył się rzeczywiście i objął on Palestynę. Potwierdzeniem tego jest przekaz Józefa Flawiusza[11] jak również odnaleziona inskrypcja ze wzmianką o tym fakcie. Spis jednak zarządzony przez Kwiryniusza miał miejsce w 6 – 7 roku naszej ery. Jest to zatem czas blisko 10 lat już po śmierci króla Heroda Wielkiego. Jest to czas gdy w Judei nie było już syna Heroda, tetrarchy Agryppy. Co więcej, sam Kwiryniusz przybywa do Syrii (w charakterze doradcy Gajusza, adoptowanego syna Augusta) dopiero w 1 roku przed naszą erą[12]. Wcześniejszy jego pobyt na tych terenach nie jest możliwy, choć od 12 roku przed naszą erą Kwiryniusz sprawował urząd konsula odpowiedzialnego za politykę rzymską na Bliskim Wschodzie.

Tekst Łukasza staje się jaśniejszy, jeśli dokładniej spojrzymy na tekst. Tłumacząc fragment Łk 2,2 (na co pozwala tekst): „spis ten odbył się zanim Kwiryniusz został wielkorządcą Syrii”, można uznać (jak wskazuje m.in. Tertulian[13]), że spis ludności na terenie Palestyny zarządził około 8 lub 7 roku przed naszą era poprzednik Kwiryniusza, Sentius Saturninus. Był on gubernatorem Syrii od 9 do 6 r. przed naszą erą. Spis rozpoczęty przez Saturninusa około 8 roku przed naszą erą, zakończył około 6 lub 7 roku naszej ery Kwiryniusz. A zatem rzeczywiście narodzenie Jezusa mogło dokonać się około 7/6 roku naszej ery.

Wzmianki w dziele Łukaszowym o Kwiryniuszu, zarządzonym spisie, o królu Herodzie, służą nade wszystko podkreśleniu prawdziwości i historyczności narodzin Jezusa. W ten sposób autor trzeciej Ewangelii definitywnie odcina się od mitologicznych opowiadań greckich o herosach i równocześnie podkreśla, iż Jezus jest postacią historyczną, której czas narodzin można konkretnie wskazać. Wprowadzając postać cesarza Augusta na karty Ewangelii, Łukasz polemizuje także – co podkreśla Joseph Ratzinger-Benedykt XVI – z przekonaniem, iż Oktawian August był początkiem nowego czasu w dziejach ludzkości.