Nierządnica Rachab – kobietą wiary (2)

Jeśli czytacie ten tekst to albo zainteresowała Was historia nierządnicy Rachab i byliście ciekawi co stało się z Izraelskimi wysłannikami, albo trafiliście na niego przez przypadek i sądząc po tytule zastanawiacie się czy warto go czytać. Rachab, jest kobietą trudniącą się «najstarszym zawodem» świata, zatem jej obraz jest zniekształcony, bo splamiony i zbrukany przez grzech nierządu. A jednak spoczywa na nim również blask wiary. Zapraszam do lektury tekstu i poznania kobiety, której wiara wyraziła się w uczynkach (por. Hbr 11,31; por. Jk 2, 25).

Życie Izraelskich zwiadowców, którzy przybyli do Jerycha, znalazło się w rękach nierządnicy Rachab. Kobieta postępuje wbrew woli króla, który nakazał wydanie szpiegów i ukrywa ich pod łodygami lnu ułożonymi na dachu swego domu. Otwarty, płaski dach nie jest dobrym miejscem do ukrycia ludzi, ponieważ każdy z daleka może z łatwością zobaczyć co tam się dzieje. Jednak u Rachab jest nieco inaczej. Jej dom znajduje się na podwójnym miejskim murze i jest wyższy, niż sam mur. Dlatego to, co dzieje się na dachu uchodzi spojrzeniu ciekawskich sąsiadów. Nierządnica ukrywa zwiadowców Jozuego, a przybyłym wysłannikom króla radzi ich ścigać, bo – jak twierdzi – opuścili już miasto. Jak widzicie Rachab okazuje się sprytną kobietą, skoro król wiedział, że zwiadowcy odwiedzili jej dom, nie mogła zaprzeczyć ich wizycie, ale kto mógł zaświadczyć, że wpisali się do księgi gości i nadal przebywają w tym przybytku przecież, kiedy gasną światła wszyscy mężczyźni stają się do siebie podobni. Kręcicie głową i w myślach krytykujecie kłamliwą postawę Rachab? Jeśli tak to odpowiedzcie sobie szczerze na pytanie: czy gdyby w Waszym domu zjawiła się grupa uzbrojonych mężczyzn i zażądała informacji o tym, gdzie są poszukiwane przez nich bliskie Wam osoby bez mrugnięcia okiem podalibyście dokładny adres i nawet pożyczyli kluczyki od swojego super samochodu żeby mężczyźni mogli dotrzeć do nich jak najszybciej nie budząc podejrzeń? 

Po odejściu wysłanników króla kobieta idzie do szpiegów i rozmawia z nimi (por. Joz 2, 9-10). A słowa nierządnicy świadczą o znajomości dziejów Izraela (por. Joz 2,11). Zachowanie kobiety i jej wypowiedzi nie wynikają jedynie z faktu, że należała do grupy społecznej będącej w opozycji do możnych mieszkańców Jerycha, ale Autor Księgi chce w ten sposób pokazać, że wyznanie Rachab wiąże się z jej wiarą w «Boga Wyjścia»: „Wszystko się wyjaśnia: jej odwaga, dzięki której zignorowała polecenie króla i uratowała zawiadowców, wynikała ze świeżo nabytej wiary w Boga Izraela, który broni jej i umacnia tak samo, jak broni i umacnia On swój wybrany lud. Co więcej, to wyznanie wiary uczynione przez Rachab stawia ją natychmiast w szeregu biblijnych dobrych kobiet, ponieważ staje się ona pierwszą nawróconą w Ziemi Obiecanej”, pisze jeden z komentatorów tego fragmentu Pisma Świętego.

„Nawrócona? Przecież to kobieta niezamężna, bezwartościowa, a do tego prostytutka”, w umyśle zapala Wam się lampka ostrzegawcza. „A prostytutki się nie nawracają!” - kontynuujecie swoją myśl. I kto teraz jest «człowiekiem małej wiary»? Dla Boga przecież nie ma nic niemożliwego! Jeden z komentatorów opisał to zwięźlej niż ja, dlatego przytoczę jego słowa: Rachab „najpierw usłyszała Słowo, potem uwierzyła. To przekonanie doprowadziło ją do wiary, która z kolei poprowadziła do czynów sprawiedliwości. W (ich) trakcie została zbawiona”. Kim dla Was jest Bóg? Jakie miejsce w Waszej codzienności przeznaczyliście dla Niego? W jaki sposób wyznajecie wiarę w Boga? Czy potraficie dać o niej świadectwo? A może Wasza wiara ogranicza się jedynie do czterech ścian przytulnego mieszkania?

Rachab ustala ze szpiegami warunki, jakie muszą spełnić, aby mogli uzyskać jej pomoc w ucieczce (por. Joz 2, 12-13) i okazuje się przy tym mądrą, i rozumnie postępującą kobietą myślącą nie tylko o sobie, ale również o życiu i bezpieczeństwie swojej rodziny, a mężczyźni zgadzają się na warunki przedstawione przez nierządnicę (por. Joz 2, 14). Zauważcie, że obie strony ufały sobie nawzajem. «Nowa wiara» Rachab pozwala jej zaufać ludziom, których widzi na oczy po raz pierwszy w życiu i «nowemu, obcemu» Bogu, że dotrzymają obietnicy, i uratują jej życie. Z kolei wiara zwiadowców pozwala im zaufać nierządnicy, że nie wyda ich królowi. Podobnie jak nierządnica również i my mamy wiele okazji, aby ofiarować innym pomoc i wsparcie. Przypomnijcie sobie te sytuacje, w których pomogliście ludziom. Dlaczego to zrobiliście? Jakie motywy Wami kierowały?