Droga z Apostołem Narodów - celebracja na I Tydzień Biblijny

2. Struktura Celebracji

Po znaku krzyża i pozdrowieniu konieczne jest wprowadzenie uczestników w praktykę i strukturę nabożeństwa. Może ono składać się z następujących elementów:

(wszyscy pozostają w postawie stojącej)

A. Pieśń na wejście

Apostoł Narodów – hymn ku czci św. Pawła (opr. polskie muzyki i tekstu
Mirosław Gałęski, melodia Johannesa P. Abramowicza); lub: Wskaż mi Panie Twoje drogi (Exultate Deo, Kraków 92004, s. 430, nr 565)

B. Obrzędy wstępne
(W procesji wnosi się Księgę Pisma Świętego i umieszcza się ją w centralnym miejscu prezbiterium)
Celebrans: W imię Ojca i syna, i Ducha Świętego.
Wierni: Amen.
Celebrans: Łaska i pokój od Tego, który jest i który był, i który przychodzi, niech będą
z wami.
Wierni: I z duchem twoim.

C. Wprowadzenie

D. Stacje drogi z apostołem
– zapowiedź stacji,
– aklamacja (pierwszą część śpiewa kapłan, drugą część śpiewają zgromadzeni):
Celebrans: Jezus Chrystus jest Panem!
Wierni: Ku chwale Boga Ojca.
(wszyscy siadają)
– fragment tekstu biblijnego,
– rozważanie prowadzącego nabożeństwo;
(wszyscy wstają)
– modlitwa,
– kanon: Nie bój się, nie lękaj się, Bóg sam wystarczy [2 x];
lub: Bądźmy naśladowcami Boga (Exultate Deo, s. 327, nr 430).

E. Modlitwa końcowa
(W czasie modlitwy wszyscy pozostają w postawie stojącej)

F. Błogosławieństwo
(Można udzielić błogosławieństwa Księgą Pisma Świętego)
Celebrans: Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn i Duch Święty.
Wierni: Amen.

G. Pieśń końcowa
Niezbadany ślad twych dróg (Siedlecki, Kraków 402006, str. 448, nr 399);
lub: Głoś imię Pana (Exultate Deo, Kraków 92004, str. 346, nr 455);
lub: Panie, umocnij wiarę naszą (Siedlecki, Kraków 402006, str. 520, nr 470);
lub: Cały świat niech śpiewa tę pieśń (Siedlecki, Kraków 402006, str. 494, nr 443).

Po zaproponowanej medytacji można dodać słowa dostosowane do grupy uczestniczącej w celebracji. Warto w tym wypadku stawiać wiele pytań odnoszących się do aktualnego życia i misji jej uczestników. I dziś chrześcijanin może stawać się współpracownikiem, współbojownikiem i towarzyszem Apostoła. Nabożeństwo Drogi z Apostołem winno być czuwaniem ze słowem Bożym – czuwaniem nad Jego Listami i [Jego] Ewangelią (2 Tm 2,8), która napełnia nadzieją, optymizmem i radością.

Apostoł pisał przecież do wierzących w gminie Koryntu: „Wy jesteście naszym listem, napisanym w sercach naszych, listem, który znają i czytają wszyscy ludzkie. Powszechnie o was wiadomo, żeście listem Chrystusa dzięki naszemu posługiwaniu, listem napisanym nie atramentem, lecz Duchem Boga żywego, nie na kamiennych tablicach, lecz na żywych tablicach serc. A jeżeli dzięki Chrystusowi taką ufność w Bogu pokładamy, to nie dlatego, żebyśmy uważali, iż jesteśmy w stanie pomyśleć coś z sami z siebie, lecz wiemy, że ta możność nasza jest z Boga. On też sprawił, że mogliśmy stać się sługami Nowego Przymierza, przymierza nie litery, lecz Ducha; litera bowiem zabija, Duch zaś ożywia” (2 Kor 3,2-6).

„Godność świadków i sług Słowa” (Łk 1,2) – współpracowników Apostoła zależy od ich zażyłości ze Słowem Wcielonym i Żywym: „Aby słowa Pisma Świętego nie pozostawały martwą literą, trzeba, by Chrystus, wieczne Słowo Boga żywego, przez Ducha Świętego oświecił nasze umysły, abyśmy «rozumieli Pisma» (Łk 24,45)” (KKK 108). Apostoł nie tyle zaleca czytanie swoich listów, co nazywa wierzących listem Chrystusa – listem napisanym Duchem Boga żywego. Piękna metafora wskazuje na serdeczną więź z Chrystusem i na spisanie Nowego z Nim Przymierza. W czasie nabożeństwa można posłużyć się kanonami z Taizè, bądź analogicznie do nabożeństw drogi krzyżowej opracować specjalne pieśni związane z treścią poszczególnych stacji-spotkań.