Droga z Apostołem Narodów - celebracja na I Tydzień Biblijny

STACJA X: DRUGA WYPRAWA MISYJNA

CZYTANIE: Przeszli Frygię i krainę galacką, ponieważ Duch Święty zabronił im głosić słowo w Azji. Przybywszy do Myzji, próbowali przejść do Bitynii, ale Duch Jezusa nie pozwolił im, przeszli więc Myzję i zeszli do Troady. W nocy miał Paweł widzenie: jakiś Macedończyk stanął przed nim i błagał go: «Przepraw się do Macedonii i pomóż nam!» Zaraz po tym widzeniu staraliśmy się wyruszyć do Macedonii, w przekonaniu, że Bóg nas wezwał, abyśmy głosili im Ewangelię (Dz 16,6-10).

MEDYTACJA: Druga wyprawa misyjna przekroczyła granice kontynentów. Paweł wiedziony Duchem Jezusa miał nocne widzenie, w którym pewien człowiek prosił go: „Przepraw się do Macedonii i pomóż nam!” (Dz 16,9) Apostoł nabrał przekonania, że „Bóg [ich] wzywa, by tam głosić Ewangelię” (por. Dz 16,10). Kiedy Paweł wraz z towarzyszami zeszli na ląd w Neapolu, dzisiejszej Cavalli, rozpoczęła się pierwsza ewangelizacja Europy. Paweł założył gminy w Troadzie, Filippi, Tesalonice, Berei i Koryncie. Przybył też do Aten, lecz tam, gdy zaczął na Areopagu głosić zmartwychwstanie Chrystusa, usłyszał pełne drwiny słowa: „Posłuchamy cię o tym innym razem” (Dz 17,32). Apostoł pozyskał dla dzieła ewangelizacji wielu współpracowników i współpracownic.

MÓDLMY SIĘ: Panie, to Ty zaszczepiłeś w Pawle przekonanie, które on wyraził w słowach: Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii! Rozszerzaj ten żar na współczesnych nauczycieli i wychowawców chrześcijańskich. Spraw, by cały Kościół trwał mocno w jednym duchu, jednym sercem walcząc wspólnie o wiarę w Ewangelię.

STACJA XI: TRZECIA WYPRAWA MISYJNA

CZYTANIE: «Jan udzielał chrztu nawrócenia, przemawiając do ludu, aby uwierzyli w Tego, który za nim idzie, to jest w Jezusa» – powiedział Paweł. Gdy to usłyszeli, przyjęli chrzest w imię Pana Jezusa. A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali. Wszystkich ich było około dwunastu mężczyzn (Dz 19,5-7).

MEDYTACJA: Trzecia podróż misyjna utrwaliła owoce wcześniejszych wypraw. „Tak rosło w potęgę i umacniało się słowo Pańskie” (Dz 19,20). Paweł założył kolejną wspólnotę w Kolosach, powrócił do Macedonii i Grecji. W Efezie spędził 3 lata podejmując szeroko działalność misyjną (zob. Dz 19,1-20). Kościół buduje się przez nauczanie i sprawowanie Eucharystii – Łamanie Chleba (por. Dz 20,7). W Milecie miało miejsce wzruszające pożegnanie ze starszymi wspólnoty w Efezie (por. Dz 20,14-38). Tak rozpoczyna się ostatnia podróż, która zawiedzie Apostoła do Jerozolimy i Rzymu.

MÓDLMY SIĘ: Panie, wybierasz sobie wciąż nowych pracowników, którzy winni być nie tylko narzędziem wybranym przez Ciebie, lecz prawdziwymi współpracownikami w rozprzestrzenianiu Dobrej Nowiny po całym świecie. Pomóż nam zrozumieć, że wszyscy mamy wspierać ich, by stawali się współpracownikami Prawdy.

STACJA XII: PODRÓŻ WIĘZIENNA

CZYTANIE: Jeżeli zawiniłem i popełniłem coś podpadającego pod karę śmierci, nie wzbraniam się umrzeć. Ale jeśli nie zrobiłem nic z tego, o co mnie oskarżają, nikt nie może mnie im wydać. Odwołuję się do Cezara!» Wtedy Festus porozumiał się z radą i odpowiedział: «Odwołałeś się do Cezara – do Cezara się udasz» (Dz 25,11-12).

MEDYTACJA: Ostatnia podróż Apostoła nazywana jest podróżą więzienną. Apostoł stale przekonywał, że „nie zabiega o względy ludzi, lecz raczej Boga” (Ga 1,10). Był więc gotowy na trud i prześladowanie jako żołnierz Chrystusa Jezusa. Apostoł wiedział, że po wielu cierpieniach i bolesnych doświadczeniach czeka go nowe uwięzienie i cierpienie. Musiał bronić się przed tłumem i Sanhedrynem, namiestnikiem Feliksem/Festusem i królem Agrypą. Przeszedł więzienie w Jerozolimie, Cezarei Nadmorskiej i Rzymie. Jako obywatel rzymski odwołał się do cezara: „Odwołałeś się do Cezara – wyznał namiestnik rzymski – do Cezara się udasz!” (Dz 25,12). Po burzliwej podróży morskiej dotarł wreszcie do stolicy Imperium, gdzie „pozwolono mu zamieszkać w domu prywatnym, ale pod strażą żołnierzy” (por. Dz 28,30).

MÓDLMY SIĘ: Panie, pragniemy wraz z Apostołem wyznać: Nie daj, Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa. Dzięki krzyżowi bowiem świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata.