Kilka biblijnych obrazków

OBRAZEK SIÓDMY - Miłosierdzie dla swoich i obcych

Księga Jonasza
 

Kibice drużyny X zazwyczaj krzywym okiem patrzą na kibiców drużyny Y. Nikt dokładnie nie wie dlaczego, bo przecież przywiązanie do jednej drużyny nie musi oznaczać bójek z kibicami innej, ale tak już jest. Podobnie bywa w polityce. Czasem nie bardzo wiadomo, dlaczego ten projekt jest dobry, a tamten zły. Wiadomo tylko, że ten jest nasz, a tamten ich.

Chęć przypisywania swoim samych zalet, a obcym samych wad jest chyba równie stara jak świat po pierworodnym grzechu. To dlatego Jonasz, gdy usłyszał, że ma iść z misją do pogańskiej Niniwy, postanowił uciec. Jeszcze by się nawrócili i Bóg nie zesłałby zapowiadanej kary – myślał sobie. Ale przed Bogiem uciec nie można. Cudownie ocalony z morskich odmętów rad nierad zdecydował się wypełnić swoją misję.

Skutecznie. Mieszkańcy Niniwy postanowili się nawrócić. A Bóg, widząc ich skruchę, postanowił ich nie karać. No i stało się. Obawy Jonasza się potwierdziły. Jak tu nie obrazić się na Boga?

Potem była gorąca pustynia i krzak, który z woli Boga wyrósł nad Jonaszem, by dać mu odrobinę cienia. I był robaczek, który uszkodził krzew i gorący wiatr, który spowodował, że krzew usechł. I jeszcze jedna rozmowa Pana i Jonasza:
- Czy słusznie się oburzasz z powodu tego krzewu?
- Słusznie gniewam się śmiertelnie.
- Tobie żal krzewu, którego nie uprawiałeś i nie wyhodowałeś, który w nocy wyrósł i w nocy zginął. A czyż Ja nie powinienem mieć litości nad Niniwą, wielkim miastem, gdzie znajduje się więcej niż sto dwadzieścia tysięcy ludzi, którzy nie odróżniają swojej prawej ręki od lewej, a nadto mnóstwo zwierząt?

Bóg opiekował się swoim ludem. Nieraz walczył po jego stronie. Ale daleki jest od logiki swój-obcy. Każdy człowiek nosi w sobie Jego podobieństwo. Bo każdy jest Jego dziełem. Także jeśli jest człowiekiem prostym, nie odróżniającym prawej ręki od lewej. Dla Niego wszyscy jesteśmy ważni i cenni. Dlatego nigdy nie gardzi naszym nawróceniem.