IV NIEDZIELA WIELKANOCY - rok B

Tekst i komentarz z Komentarza Żydowskiego do Nowego Testamentu. David H. Stern. Oficyna Wydawnicza Vocatio. Warszawa 2004

I CZYTANIE

Wtedy Kefa, pełen Ruach Ha-Kodesz, rzekł im: „Przełożeni i starsi ludu! Jeśli bada się nas dziś w sprawie dobrego uczynku wyświadczonego ułomnemu, jeśli chcecie wiedzieć, jak zostało mu wrócone zdrowie, to niech będzie wiadomo wam i całemu ludowi Israela, że to w imię Mesjasza, Jeszui z Naceret, któregoście stracili na palu jak zbrodniarza, lecz którego Bóg wskrzesił z martwych, człowiek ten stoi przed wami całkowicie uzdrowiony.
Ten Jeszua jest kamieniem odrzuconym przez was, budowniczych, który stał się ka­mieniem węgielnym". W nikim innym nie ma zbawienia! Bo nie ma pod niebem żad­nego innego imienia danego ludziom, przez które mamy być zbawieni!".

(Dz 4,8-12 )

11-12. W Mt 21,42 Jeszua również cytował Psalm 118,22.
W nikim innym nie ma zbawienia! Bo nie ma pod niebem żadnego innego imienia danego lu­dziom, przez które mamy być zbawieni! Podob­nie jak 2,36 (zob. 2.36K), werset ten przeczy teorii dwóch przymierzy, wedle której Żydzi nie potrze­bują Jeszui do zbawienia, ponieważ już są u Ojca na mocy przymierza z Awrahamem (J 14.6K). Prawdą jest, że przymierze z Awrahamem da­je narodowi żydowskiemu szczególną pozycję i wiążą się z nim wielkie i cenne obietnice (zob. omówienie tej sprawy przez Sza'ula w Rzymian 4 i 9-11; Galacjan 3-4 oraz komentarze do tych rozdziałów). Nie gwarantuje ono jednak zbawie­nia indywidualnego, o którym w warunkach te­go przymierza nie ma mowy. Kefa, zwracając się tutaj do Żydów, nie zaś do nie-Żydów, i przema­wiając pod natchnieniem Bożego Ducha Świę­tego (w. 8), stwierdza, że Jeszua jest jedyną oso­bą, przez którą mamy (my, Żydzi, w wymiarze i indywidualnym, i zbiorowym; a innej alterna­tywy nie ma) być zbawieni (od zguby wiecznej i gniewu Bożego z powodu naszych grzechów). A skoro nie ma żadnego innego zbawienia dla Żydów, którzy przecież mają już wspaniałe Boże obietnice, to o ileż bardziej (Mt 6,30K) nie może być innego zbawienia dla nie-Żydów.
Ponadto skoro mówi on do przywódców naro­du żydowskiego, może mieć na myśli i to, że rów­nież zbawienie narodu jest możliwe tylko przez Jeszuę. Zob. Mt 23,37-39zK; Rz 11,23-29zKK;
2 Kor 1,20zK.

II CZYTANIE
Popatrzcie.jaką miłością obdarował nas Oj ciec, pozwalając nam nazywać się dziećmi Bożymi! Bo nimi właśnie jesteśmy. Świat nie zna nas dlatego, że nie poznał Jego.Dro­dzy przyjaciele, teraz jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze nie zostało wyjawione, czym będziemy. Wiemy na pewno, że kiedy się On objawi, będziemy podobni do Niego, bo uj­rzymy Go takim, jakim naprawdę jest.

(1 J 3,1-2)

2. Teraz jesteśmy dziećmi Bożymi (por. Rz 8,15), ale choć jeszcze nie zostało wyjawione, czym będziemy, to są co do tego pewne wskazówki, takie jak Rz 8,29-30. Wiemy na pewno na podstawie 1 Kor 15,35-54, że kiedy się On objawi, aby zebrać swój lud (2,28; J 14,3; 1 Tes 4,13-18), będziemy podobni do Niego.
Ujrzymy Go takim, jakim naprawdę jest (por. 1 Kor 13,12). Yechiel Lichtenstein pisze:

U Izajasza 5,28 napisano: „Bo ujrzą na własne oczy, kiedy Pan znów sprowadzi Syjon". Na tej podstawie Jochanan dowo­dzi tutaj, że kiedy się On objawi, będziemy podobni do Nie­go. Dowodem na to, że Go ujrzymy, jest to, że ponieważ w cie­le niemożliwe jest ujrzenie Boga - jak napisano: „Nie może człowiek mnie widzieć i żyć" (Wyjścia 33,20) - musi wiec być tak, że słowa „będziemy podobni do Niego" oznaczają, iż będziemy porównywalni z Nim. I tak jest, bo będziemy mieli duchowe ciało tak jak On, jak powiedział Paweł w Liście do Filipian 3,21: „Przemieni ciała, jakie mamy w tym nędznym stanie, i uczyni je podobnymi do swojego chwalebnego cia­ła". Podobnie mędrcy cytowani w książce Miwchar ha-Pninim („Perły wyborne") mówili: „Gdybym znał, to bym był", czyli: „Gdybym znał Boga, to już byłbym do Niego podobny" (Commentary to the New Testament, ad loc.).

EWANGELIA
Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje swoje życie za owce. Najemnik, po­nieważ nie jest pasterzem, a owce nie są jego własnością, kiedy widzi wilka, porzuca owce i ucieka. A wilk je wywleka i rozprasza. Najemnik zachowuje się tak, bo jest tym, czym jest - najemnikiem. Nie obchodzi go więc, co stanie się z owcami. Ja jestem dobrym pasterzem - znam moje, a moje znają mnie - tak jak mnie zna Ojciec, a ja znam Ojca - i daję swoje życie za owce. Mam też inne owce, które nie są z tej owczarni. Muszę je przyprowadzić, i będą słyszeć mój głos. I będzie jedna trzoda i jeden pasterz. Dlatego właśnie miłuje mnie Ojciec - bo oddaję swoje życie, aby je potem znowu wziąć! Nikt mi go nie odbiera, przeciwnie, oddaję je z własnej wolnej woli. Mam moc je oddać i mam moc wziąć je z powrotem. To właśnie Ojciec nakazał mi zrobić".

(J 10,11-18)

16. Mam też inne owce, które nie są z tej owczarni, czyli nie-Żydów, których Jeszua za­mierza połączyć z Żydami w jedną trzodę pod swoją opieką - pod opieką jednego pasterza. Choć początkowo wysyłał On swoich talmidim tylko „do zabłąkanych owiec z domu Israela" (Mt 10,6) i w ten sam sposób mówił o swo­im posłannictwie (Mt 15,24), to ogranicze­nie to stosowało się tylko do okresu przed Je­go zmartwychwstaniem. Ponadto dał sygnał o zbliżającym się włączeniu nie-Żydów, kiedy uzdrowił sługę rzymskiego dowócy wojskowego (Mt 8,5-13) i córkę kobiety z Kenaan (Mt 15,22--28), doprowadził do nawrócenia kobiety przy studni w Szomron (4, 1 -26) i prorokował, że wie­lu przyjdzie ze wschodu i z zachodu, aby zasiąść wspólnie z Patriarchami (Mt 8,11) i że niektóre narody (poganie, nie-Żydzi; zob. Mt 5,46K) zo­staną osądzone przychylnie (Mt 25,31-46zK).
Dołączenie nie-Żydów do ludu Bożego znajduje kolejną zapowiedź w 11,52 i stano­wi główny temat Dziejów Apostolskich, listów Sza'ula do Rzymian, Galacjan i Efezjan oraz Apokalipsy. To zbieranie pogan już się rozpoczęło, ale jeszcze się nie zakończyło. Części Bi­blii przetłumaczono na ponad 1800 języków, ale na świecie mówi się mniej więcej pięcioma tysiącami języków (zależnie od definicji języka). Wierzących w Mesjasza i Słowo Boże znajdzie­my wśród setek narodowości, ale do kolejnych setek narodów to orędzie jeszcze nie dotarło. „Inne owce" będą nadal dołączane, „aż świat nieżydowski będzie wchodził w swojej pełni" (Rz 11,25).
Tanach ma często na widoku zbawienie nie-Żydów; zob. np. Rodzaju 12,3; 18,14; 22,18; 26,4; Izajasz 11,10; 19,6; 54,1-3; 60,1-3; Ozeasz 1,10; Amos 9,11; Malachiasz 1,11; Psalm 72 i 87. Sza'ul cytuje Izajasza 45,23 w związku z tym wątkiem (Flp 2,10). Najsilniejszym bodźcem w tym zakresie jest dla świadomości religijnego Żyda werset z Zachariasza 14,9, wypowiada­ny codziennie w synagodze podczas modlitwy 'Aleinu: „I będzie Adonai królem nad całą zie­mią; w owym dniu Adonai będzie jeden i imię Jego jedno". Podczas gdy Zachariasz 14,16-19 wskazuje, że koniec końców nowotestamentowe oddawanie czci Bogu będzie znacznie bardziej żydowskie w charakterze, niż to jest obecnie (zob. 7,2K), to niniejszy werset oraz odniesienia do Nowego Testamentu podane w tym komen­tarzu wskazują też, że w ostatecznym kształcie Bożego ludu wybranego będą też mieć udział nie-Żydzi, którzy nie nawrócili się na judaizm.

17-18. Oddaję swoje życie [...]. Nikt mi go nie odbiera, przeciwnie, oddaję je z własnej wol­nej woli. Jeszua nie był ani ofiarą, ani też inicja­torem jakiegoś spisku paschalnego, ale Tym, któ­ry wypełnił wiekuisty plan Boży. Zgodnie z tym planem wiekuiste Słowo (1,1-2) miało uniżyć się i przyjąć postać ludzką, a potem umrzeć za grze­chy ludzkości (1,14; Flp 2,6-11). Obfity materiał dowodowy stanowi tu kilka uczynionych przez Jeszuę zapowiedzi Jego śmierci (tutaj, w 12,23-36; 13,33; 16,28; Mt 10,28; 16,21; 17,22-23; 20,17-19 oraz paralelne fragmenty u Marka i u Łukasza), a także fragmenty Tanach, które wskazują na to, że Mesjasz miał umrzeć i powstać z martwych (Izajasz 53,1-12; Psalm 16,8-11).
Mam moc wziąć je z powrotem. To Oj­ciec wskrzesił Jeszuę z martwych (Rz 8,11), ale we­dług niniejszego wersetu Jeszua nawet w swej śmier­ci posiadał moc, aby samemu zmartwychwstać.