"Aby byli jedno..."

WAŻNIEJSZE MIASTA PALESTYNY

 

1. Jerozolima

Jerozolima istniała już około XX wieku przed naszą erą. Położona w bardzo dogodnych do obrony warunkach była miastem prawie nie do zdobycia. Miasto leży w odległości 52 km od Morza Martwego i 30 km od rzeki Jordan. O Jerozolimie mówi już księga Rodzaju. Znany był kult monoteistyczny w Jerozolimie, świadczy o tym ofiara, jaką złożył Melchizedek, król Szalemu. Miało być to miasto pokoju.(Od hebr. Szalom – pokój).Inne nazwy Jerozolimy to:Salem (szalem), Uruszalim, Uruszalaim, Jeru – Szalim, Jerruszalaim i Jeruzalem. Miasto było twierdzą Jebusytów. Od wschodu przez miasto przebiegała Dolina Jozafata (Tyropeon), dalej Dolina i Potok Cedron, z których przechodzi się na Górę Oliwną. Jerozolima posiada 12 bram: Efraima, Ogrodowa, Stara, Rybna, Owcza, Złota, Wodna, Źródlana, Gnojna, Garncarska, Esseńczyków i Dolinowa.
Zaopatrzenie w wodę dokonywało się poprzez Sadzawkę Siloe, którą w wodę zaopatrywało źródło Gichon. Istniały także trzy inne źródła w Judei, w okolicach Betlejem, z których woda do Miasta Dawidowego była doprowadzana za pomocą akweduktów.
Około 1000r. Przed Chrystusem miasto zostało zdobyte przez Dawida. Z chwilą sprowadzenia do Jerozolimy Arki Przymierza stała się ona głównym miastem kultycznym i sanktuarium króla. Tam też była stolica Królestwa Izraelskiego za czasów Dawida i Salomona. Po podziale królestwa Jerozolima stała się stolicą Królestwa Judy.


2. Hebron

Dawna nazwa Hebronu to Kiriat – Arba. Miasto położone na wzgórzach judzkich. Było to miasto bazą Abrahama i patriarchów. Hebron został zdobyty przez Kaleba syna Jefunnego. Przez 7 lat i 6 miesięcy był stolicą i siedzibą króla Dawida. Po przeniesieniu stolicy do Jerozolimy w Hebronie był ośrodek buntu przeciw królowi. Kierownikiem buntu był syn Dawida Absalom. Hebron był prastarym ważnym miastem w Pd. części pogórza judzkiego, leżące na jednym z wysokich wzgórz Judei (935 m n.p.m.).
W okolicach Hebronu często obozował ze swoją rodziną Abraham. Wykupił od Chetytów pieczarę Makpela. Do Hebronu Mojżesz wysłał na rozpoznanie dwunastu zwiadowców. Później miasto to otrzymał Kaleb syn Jefunnego. Hebron był miastem uchodźców i jednym z miast lewitów. Przed zdobyciem Jerozolimy Dawid miał tu swoją stolicę. Tutaj też rozpoczął się bunt Absaloma. Znacznie później, po powrocie z wygnania, zamieszkali tu ponownie Żydzi.


3. Samaria - stolica Izraela

Samaria była stolicą Północnego Królestwa Izraela. Miasto leżało przy głównym szlaku handlowym, biegnącym przez Izrael z północy na południe. Zbudowane było na wzgórzu, co ułatwiało obronę. Budowę miasta rozpoczął król Omri w 875 r. przed Chr., A kontynuował ją jego syn, Achab, budując nowy pałac. Do jego ozdoby zużyto tak wiele rzeźbionej kości słoniowej, że nazywano go "domem z kości słoniowej". W ruinach pałacu archeolodzy odkryli ponad 500 fragmentów rzeźb, często pokrytych zlotem. Od początku ludność Samarii uprawiała kulty pogańskie. Kilku proroków potępiało to bałwochwalstwo i ostrzegało przed zniszczeniem miasta. Syryjczycy wielokrotnie atakowali i oblegali miasto, zanim je zdobyli w 721/22 r. przed Chr. Ludność została wygnana do Syrii, Asyrii i Babilonii i zastąpiona przez osadników pochodzących z różnych części imperium asyryjskiego. Wraz z upadkiem miasta przestało istnieć Królestwo Izraela i odtąd nazwa Samaria objęła cały region. W czasach Nowego Testamentu Samarię odbudował Herod Wielki, dając jej nazwę Sebaste (grecki odpowiednik Augusta). Grupa Żydów, którzy zmieszali się z ludnością napływową, pozostała w Samarii, starając się utrzymać kult Boga. Ci "Samarytanie" byli jednak w pogardzie i nienawiści u Żydów z Judei. Jezus ukazał swoją troskę o nich, przebywając wśród nich podczas podróży przez Samarię. Po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa do Samarii udał się Filip, by głosić Ewangelię. Kontynuowali tę pracę Piotr i Jan. Niewielka grupa Samarytan wciąż żyje w Nablus i Jafie, uprawiając kult na górze Garizim.


4. Megiddo

Bardzo ważne miasto w czasach Starego Testamentu, położone w dolinie Jizreel, strzegące głównego przejścia przez wzgórza Karmelu. Leżało w odległości około 32 km od dzisiejszej Hajfy. Stoczono w tej okolicy tak wiele bitew, że Nowy Testament (Ap 16,16) używa nazwy tego miasta jako symbolu dla ostatniej bitwy: Har-Magedon, "wzgórze Megiddo". Podczas podboju Kanaanu przez Izraelitów, Jozue pokonał tutaj króla Megiddo. Miasto przekazane zostało rodowi Manassesa. Ród ten przymuszał Kananejczyków do pracy dla siebie, lecz nie wypędził ich. Miasto to - podobnie jak Gezer i Chasor umocnił król Salomon. Zbudował też stajnie dla dużej ilości koni i wozów bojowych. Zmarł w tym mieście król Judy, Ochozjasz, z ran zadanych mu przez ludzi Jehu. Zginął tutaj również król Jozjasz, próbujący powstrzymać najazd faraona Egiptu, Neko. Archeolodzy odkryli w tym miejscu ślady dwudziestu osad, leżących jedna na drugiej, które stworzyły wzgórze, mające obecnie wysokość 21 m, a jego wierzchołek obejmuje ponad 4 hektary. Najstarsze ślady osadnictwa sięgają 3000 r. przed Chr. Prace archeologiczne odkryły między innymi tzw. "wyżynę" kananejską, system zaopatrzenia miasta w wodę, mury obronne wraz z bramami, zbudowane w podobny sposób jak w Gezer i Chasor, rzeźby z kości słoniowej i wiele stajni (pochodzących prawdopodobnie z okresu panowania króla Achaba).


5. Jerycho

Miasto na zachód od Jordanu, leżące na poziomie 250 m p.p.m. w odległości około 8 km na północ od Morza Martwego. Źródła słodkiej wody stworzyły z miasta prawdziwą oazę, stąd wynika nazwa miasta - Miasto Palm. Strzegło ono brodów na rzece Jordan, przez które przeprawiali się zwiadowcy, wysłani przez Jozuego. Miasto było również solidnie obwarowane i stanowiło poważną przeszkodę dla najeżdżających kraj Izraelitów. Dopiero po upadku Jerycha Jozue zdobył część tego terytorium. W epoce Sędziów Ehud zabił w Jerychu króla Moabitów, Eglona. W czasach Eliasza i Elizeusza przebywała tu liczna grupa proroków. Po powrocie z wygnania, mieszkańcy Jerycha pomogli odbudować Jerozolimę. W czasach Nowego Testamentu Jezus uzdrowił w Jerychu niewidomego Bartymeusza i nawrócił Zacheusza. Wydarzenia z przypowieści o dobrym Samarytaninie rozgrywają się przy drodze z Jerozolimy do Jerycha. Historia miasta liczy tysiące lat. Pierwsze miasto w tym miejscu powstało około 6000 lat przed Chr. Za czasów Abrahama, Izaaka i Jakuba miasto to miało rozwiniętą kulturę materialną. W grobowcach z 1600 r. przed Chr. odnaleziono wiele kunsztownych wyrobów ceramicznych, drewnianych sprzętów codziennego użytku, szkatułek bogato inkrustowanych itp. Po pewnym czasie miasto zostało zburzone i została po nim tylko niewielka osada.