W obronie wiary - Święci Pańscy

za: apologetyka.katolik.net.pl :.


 

6) Chociaż w okresie ST nie praktykowano w modlitwach zwracania się do świętych tych czasów (ich dusze przebywały w szeolu sprawiedliwych [por. Łk 16:22], a nie w niebie) to jednak przypominano Bogu ich zasługi i osoby chcąc w ten sposób znaleźć w nich pośredników: "Wspomnij na Abrahama, Izaaka i Izraela, Twoje sługi, którym przysiągłeś na samego siebie" (Wj 32:13 por. Ne 1:8, Dn 3:35). Również Pan sam zapowiedział, że ze względu na Abrahama, będzie błogosławił innym (Rdz 12:3). Bóg ludowi swemu zapowiedział też, że nawracający się poganie będą do Izraela modlić się błagalnie, co mogło być zapowiedzią przyszłego kultu świętych nowego Izraela: "i będą się tobie kłaniać i będą się do ciebie modlić" (Iz 45:14 NP, ks.Wu.; "na twarz przed tobą będą upadać i mówić do ciebie błagalnie" BT por. Ap 3:9). Później, po śmierci Apostołów, nawróceni poganie wierzyli w szczególne zasługi i wstawiennictwo sług Bożych: "i dano mu wiele kadzideł, aby dał je w ofierze jako modlitwy wszystkich świętych" (Ap 8:3n.). Już w ST ukazane jest też wstawiennictwo za lud proroka Jeremiasza (2Mch 15:13-16 por. Dn 3:86).

To, że w I w. po Chr. praktykowane było wzywanie świętych ST potwierdza Mk 15:35nn. por. 9:4. Żydzi zrozumieli, że Jezus wzywa Eliasza i nie dziwiło ich to. Wątpili jednak w to, że on przyjdzie pomóc Chrystusowi. O interesującym nas fragm. w jednym z komentarzy napisano: "Eliasz uchodził za osobę, do której Żydzi zwracali się w sytuacjach bez wyjścia. A stojący pod krzyżem mogli uważać, że Jezus modlił się w tej intencji do Eliasza" (kom. KUL do Ew. Marka s.349).

Jk 5:11 o świętych ST podaje: "Oto wychwalamy tych co wytrwali" ("Oto jako błogosławionych czcimy tych, którzy wytrwali" BP; "Błogosławimy tych, którzy wytrwali" ks.Rom). Tych, którzy uważają, że w Jk 5:11 źle przetłumaczono tekst grecki ("błogosławimy tych") i powinno być "za błogosławionych [szczęśliwych] uważamy tych" (NP) odsyłam do "Wielkiego Słownika Grecko-Polskiego Nowego Testamentu" (Ks.R.Popowski s.374), który poza takim znaczeniem podaje: "błogosławić, wychwalać kogoś".

W NT św.Paweł uwzględniając pośrednictwo Chrystusa wstawia się u Niego za pewnie zmarłego już Onezyfora (2Tm 1:16nn.). W Kanie Galilejskiej osobą, która wstawia się za innych jest Maryja (J 2:3nn.), a w domu św.Piotra inni wstawiają się u Jezusa za jego teściową (Łk 4:38).

7) ŚJ zmieniają poglądy w zależności od potrzeb. Raz krytykują i odrzucają naszych świętych, innym razem "cytują" ich jako posiadających te same nauki co oni. Zwróćmy na to uwagę. Pochlebnie piszą w Strażnicach (Nr 14, 1990; Nr 6, 1992; Nr 22, 1989) o Justynie (ur.100), św.Ireneuszu (ur.130-40), św.Polikarpie (ur.69) i Teofilu (+182), który uczył o Trójcy Św. (Nr 6, 1996; por. "Czy wierzyć w Trójcę?" s.5), a czasem (Nr 3 i Nr 7, 1992) wymieniają poglądy innych Ojców jakoby zgodne z ich wykładnią. Dziwne to, bo nauczają, że po śmierci św.Jana nie było już nikogo z właściwą nauką i dopiero Russell był kontynuatorem Apostołów.

8) Nieprawdą jest to, że kult świętych pojawił się w późniejszych wiekach (por. Strażnica Nr 4, 1997 s.26, która wprawdzie podaje, że kult świętych pojawił się w IIw., lecz wywodzi go ona ze czci dla "bogów, półbogów i bohaterów mitycznych", a nie męczenników chrześcijańskich), a relikwie "nakazano czcić w roku 1563" ("Bitwa na niebie..." s.7). Św.Polikarpowi (+155) Strażnica Nr 22, 1989 (por. "Wspaniały finał..." s.38-przypis) poświęciła wiele ciepłych słów. Podawała, że urodził się on ok.69r. i był uczniem św.Jana. Przemilczała jednak słowa z "Męczeństwa św.Polikarpa" (ok.156), które świadczą o sięgającym czasów apostolskich kulcie świętych i relikwi: "Tak więc mogliśmy później zebrać jego kości, cenniejsze od klejnotów i droższe od złota, aby je złożyć w miejscu stosownym. Tam też, jeśli to będzie możliwe pozwoli nam Pan spotykać się razem w weselu wielkim i radości, aby obchodzić rocznicę śmierci Polikarpa jako dzień jego narodzin i w ten sposób wspominać tych, którzy walczyli przed nami a zarazem ćwiczyć i przygotowywać tych, którzy będą walczyć w przyszłości" (18:2-3); "Jemu składamy hołd naszej adoracji, gdyż jest Synem Bożym, męczenników zaś kochamy jako uczniów i naśladowców Pana, a jest to rzeczą słuszną, gdyż w stopniu niezrównanym oddali się oni na służbę Królowi i Mistrzowi. Obyśmy i my również mogli stać się ich towarzyszami i współuczniami" (17:3).

Później o kulcie świętych i relikwi oraz ich wstawiennictwie pisali: Tertulian (ur.155) "O modlitwie" 3, Orygenes (ur.185) Opatio 31:5, św.Cyprian (+258) Listy 12:2, 39:3, 60:5, "Didaskalia" (tuż po 200) XXVI:22,2-3 i "Akta męczeńskie Scylitian" (ok.180): "Zakończyli żywot męczennicy Chrystusowi (...) i wstawiają się za nami u Pana, Jezusa Chrystusa"; por. "Męczeństwo Potamiany" (+202) cyt. w "Historii Kościoła" (VI:5,3) Euzebiusza (ur.260).


26.2. Pytają, gdzie Pismo Św. nakazuje czcić świętych?

Odpowiedź.
Mt 15:4 nakazuje czcić ojca i matkę nawet gdyby oni nie byli całkowicie oddani Chrystusowi. O ileż bardziej powinniśmy czcić osoby, które były dla nas poprzednikami w wierze, wskazywały nam Chrystusa i naśladowały Go aż do śmierci.

Kpł 26:2 nakazuje czcić świątynię. W NT świątynię Bożą stanowią chrześcijanie (1Kor 3:16). Wobec tego należy czcić osoby, które wykazały się szczególną świętością przed Panem. Ich to przypomina nam Hbr 13:7 ("Pamiętajcie o swych przełożonych, którzy głosili wam Słowo Boże i rozpamiętując koniec ich życia, naśladujcie ich wiarę!"). Rz 13:7 mówi: "Oddawajcie każdemu to, co się mu należy: (...), komu cześć - cześć". Flp 2:29 dodaje, że już za życia mamy "otaczać czcią" (BT, ks.Rom, ks.Dąbr, ks.Wu) godne tego osoby.


26.3. Uczą, że Biblia zakazuje zwracać się do świętych.

Odpowiedź.
Ef 1:21 mówi, że imię Jezusa jest "ponad wszelkim imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym". Widać więc, że Biblia nie wyklucza, a raczej potwierdza zasadność wzywania imion świętych, przypominając tylko, że imię Jezusa jest ponad innymi imionami wzywanymi.

Pismo Św. ukazuje przynajmniej jeden przypadek zwracania się do świętych. To św.Jan w Ap 7:14 zwraca się do jednego ze Starców, świętego ST (patrz rozdz. "Dusza nieśmiertelna" pkt 22.12.).

Ap 11:16nn. pokazuje tych Starców zwracających się do Boga z prośbą o nagrodę dla sprawiedliwych i karę dla grzeszników (por. Ap 5:9n.). Mało tego, Ap 5:8 mówi o tym, że oni Barankowi przedstawiają "modlitwy świętych". Ukazuje to więc ich pośrednictwo.

Ap 5:5 pokazuje jednego ze Starców zwracającego się do św.Jana i pocieszającego go.

Jezus będąc w ludzkiej postaci zwracał się do Mojżesza i Eliasza (Mt 17:3). Wobec tego nam, Jego naśladowcom, też wolno to robić.

Do Jezusa, który nie tylko jest Bogiem (J 20:28) ale i Człowiekiem (1Tm 2:5) zwracał się Szczepan (Dz 7:59).

«« | « | 1 | 2 | 3 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Reklama

Reklama

Reklama